“อีโง่” คำเดียว…ที่ฉันไม่มีวันลืม
ฉันเคยคิดว่า…แค่เรารักใครสักคนมากพอ ทุกอย่าง มันจะพอไปได้
ฉันเคยเชื่อว่าความรักแท้คือการให้อภัย
และฉันก็เคย…ยอมแม้กระทั่งยืนอยู่ข้างเขา
ทั้งที่รู้ว่า…หัวใจของเขาไม่เคยมีฉันคนเดียว
ชื่อของฉันคือ ขนม
สาวเฉิ่มแสนเชยที่ใครต่อใครในโรงเรียนต่างก็เมินเฉย
ฉันไม่เคยสวย ไม่เคยเก่ง ไม่เคยเป็นจุดสนใจ
เป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดา พูดน้อย ไม่สู้คน และ…ขี้กลัว
เพราะแบบนั้นไง…ฉันถึงโดนเอาเปรียบซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ทั้งจากเพื่อน จากสังคม
แต่ที่เจ็บที่สุด…คือจาก “เขา”
เสือ — ผู้ชายที่ฉันรักหมดหัวใจ
คนที่ฉันสารภาพรักก่อน เพราะไม่อยากเสียเขาให้ใคร
เราเริ่มคบกันตอนฉันอยู่ม.4
ฉันยอมทุกอย่าง ยอมแม้เขาจะไม่เคยหยุดที่ฉัน
ยอมแม้กระทั่งรู้ว่าเขาเคยนอนกับผู้หญิงคนอื่น แล้วกลับมาหอมหน้าผากฉันในวันถัดมา
ฉันเรียกมันว่า “ความรัก”
แต่สุดท้าย…โลกก็สอนฉันว่า ที่แท้มันคือ “ความโง่”
นิยายเรืี่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกในชีวิตเรา
สามารถติชม(ด้วยถ้อยคำสุภาพ) กันได้นะคะ 🩷
เพืี่อนำไปปรับปรุงในนิยายเรืี่องต่อๆไปค่ะ
ขอบคุณนักอ่านทุกคน ที่แวะเวียนกันเจ้ามาค่ะ 🙏
Guest
