“ทำแค่ครั้งแรก และไม่คิดจะทำอีกและปรายไม่ตั้งใจ”
“ไม่ตั้งใจ..แต่คุณก็ย่ำยีผมไปแล้ว แล้วทิ้งผมในคืนนั้น”
จะบ้าตาย! ใครย่ำยีใคร ต้องเป็นเธอหรือเปล่าที่ต้องเอ่ยประโยคนี้ออกมา ปลายฝันรู้สึกหมั่นใส้นักจนอยากจะยกมือข่วนหน้าหล่อเหลาขึ้นมาตะหงิด
“ก็แค่วันไนท์สแตนท์ ลืมมันไปเถอะค่ะปรายก็ลืมไปแล้ว”
เธอเบี่ยงหลบหน้าเขา ทว่ามือหนากลับจับปลายคางมนเธอให้หันมาสบตา “ทำไงดีผมเป็นคนลืมยากด้วยซิ”
เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบทว่าลุ่มลึก
“ถ้าคุณลืมสัมผัสคืนนั้น สงสัยผมต้องทบทวนให้คุณเอง”