“นับแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณต้องอยู่ที่นี่ในฐานะเมียของผมไม่ใช่ฐานะคุณหญิง เข้าใจตรงกันนะ ”
“เมียบ้าเมียบออะไร ก็แค่แต่งกันปลอมๆ” คนอะไรหล่อซ่ะเปล่าแต่พูดมากน่ารำคาญเป็นที่สุด ฉันถอนลมหายใจลากยาว ทำเอาเขาจ้องตาเขม็งท่าทีเหมือนไม่พอใจอย่างไงอย่างงั้น
“นี่นาย! จะจ้องฉันทำชากอะไรมิทราบย้ะ”
“วันนี้คุณทำกับข้าวเย็นนะ มีไข่กับหมูอยู่ในตู้”
เขาบ้าไปแล้วแน่ๆ จะให้ฉันทำกับข้าวเนี่ยนะ ก็จริงอยู่ที่ฉันเป็นหม่อมหลวง กินอยู่ในวังแต่ฉันไม่เคยจะลงครัวทำกับข้าวนิ แค่ปลอกมะม่วงฉันยังทำไม่เป็นเลย
“ห้ะ..ฉันทำกับข้าวไม่เป็นหรอก ขืนทำมาก็ยังไม่ได้กันพอดี ” ดูจากหน้าแล้ว เหมือนเขาจะไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันพูดสักเท่าไหร่
“เป็นถึงคุณหญิงอยู่ในวัง จะทำกับข้าวไม่เป็นได้ยังไง ”
“ก็ฉันทำไม่เป็นจริงๆนิ นายนั้นแหละเป็นคนทำ ”
“ยังไงก็แล้วแต่วันนี้คุณต้องทำ เข้าใจตรงกันนะ ” เขาพูดจบก็เดินออกไปแล้วทิ้งให้ฉันนั่งนิ่งเหมือนคนสมองไม่ประมวลผล ได้! อยากให้ฉันทำฉันก็จะทำ แต่ถึงกินไม่ได้ขึ้นมารึท้องเสียฉันไม่รับประกัน
Guest
