เมียตามพินัยกรรม

“เมียตามพินัยกรรม”  

เมื่อการแต่งงานไม่ใช่เพราะรัก แต่คือแผนแก้แค้นของชายหนุ่มผู้แบกรับคำสั่งจากมารดา ดาวเหนือหญิงสาวที่รักมั่น กลับต้องอยู่ในบ้านกลางสวนผลไม้ที่มีแต่ความเย็นชาและสายตาเหยียดหยันจากสามีของตนเอง 

แต่ในความเจ็บปวด เธอกลับได้เรียนรู้ความหมายของคำว่า ‘แม่’และในวันที่เธอเลือกจะรักเพื่อลูกเพียงลำพัง...ชายหนุ่มคนนั้นกลับเริ่มหวั่นไหว ท่ามกลางเงาของความแค้น ความรักจะผลิบาน หรือถูกทำลายซ้ำเป็นครั้งสุดท้าย? 

บางฉากบางตอน 

“คุณกัญจน์ ได้โปรดรับสายฉันทีเถอะ” 

มือเรียวที่สั่นเทากำโทรศัพท์แน่น ก่อนจะกดโทรซ้ำด้วยหัวใจที่เต้นระส่ำ สายตาแดงก่ำมองไปยังทารกชายตัวน้อยวัยห้าเดือนที่นอนตัวร้อนจัดอยู่บนเตียงไม้สีขาวในห้องนอนเล็ก ๆ 

เสียงสัญญาณโทรศัพท์ดังขึ้นหนึ่งครั้งสองครั้งสามครั้ง แต่ไร้การตอบรับจากปลายสาย 

ติ๊ด… 

เสียงตัดสายอย่างไร้เยื่อใยดังขึ้นแทนคำตอบ เธอชะงัก 

ความเงียบหลังปลายสายตัดไปเหมือนมีคมมีดบางเฉือนกลางหัวใจ ความหวังเพียงเล็กน้อยที่เธอพยายามคว้าไว้ พังทลายลงในพริบตา ราวกับเขาไม่เคยเห็นค่าทั้งเธอและลูกแม้แต่น้อย 

ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่าง มือที่ถือโทรศัพท์อยู่ชาหนึบ น้ำตาเริ่มร่วงอย่างไม่มีเสียง หัวใจเหมือนถูกทุบด้วยความเฉยเมยของคนที่เธอรักที่สุด เธอไม่เข้าใจทำไมแม้แต่ตอนที่ลูกป่วย เขายังไม่ไยดี 

ดาวเหนือ เจิดจรัส หญิงสาววัยยี่สิบหกปี รูปร่างอวบอิ่มหลังคลอด ผิวขาวเนียนละเอียด แก้มอมชมพู ปากบางสีระเรื่อ จมูกเรียวเล็ก สูงราวร้อยหกสิบห้าเซนติเมตร เธอเป็นแม่ และภรรยาในนามของชายที่ไม่เคยมอบความรักให้เลยสักวัน 

หัวใจของเธอเหมือนถูกบีบจนแน่น หยดน้ำตาร่วงหล่นลงบนหน้าผากของลูกชาย เธอก้มลงจูบเบา ๆ อย่างแผ่วเบา ลูบหลังลูกชายที่ส่งเสียงครวญครางในลำคอเพราะพิษไข้ 

เธอคว้าเสื้อคลุมของลูก ใส่ให้ด้วยมือสั่นเทา ห่อหุ้มลูกน้อยแนบอก เดินลงบันไดไม้เก่าอย่างเร่งรีบ ล้มลุกคลุกคลานแต่ไม่ยอมปล่อยมือลูก 

“ช่วยด้วยค่ะ! ใครก็ได้ ลูกฉันไม่สบาย! ขอร้องล่ะค่ะ!” 

เธอเดินตรงไปยังบ้านพักคนงานที่อยู่ห่างออกไป ส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือก้องไปทั่วสวน เสียงสั่นเครือด้วยความน่าเวทนา น้ำตาไหลพรากท่ามกลางฝนที่เริ่มโปรยปราย 

“เป็นอะไรครับ คุณหนูเป็นอะไร” คนงานในสวนหลายคนวิ่งมาหา หนึ่งในนั้นถามขึ้นด้วยความตกใจ  

“ช่วยด้วย ลูกฉันตัวร้อนมากไม่สบาย” 

“ไป ไป ครับเดี๋ยวผมไปส่ง” หนึ่งในนั้นช่วยพาเธอกับลูกขึ้นรถกระบะคันเก่า เร่งเครื่องออกจากบ้านสวนกลางเขามุ่งหน้าไปโรงพยาบาลประจำอำเภอ 

กดหัวใจ+เพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เพื่อเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยนะ 

คำเตือน 

นิยายเรื่องนี้มีฉากไม่เหมาะสม มีความรุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

ตัวละครเป็นเพียงบทบาทสมมุติขึ้นมาเท่านั้น 

ฝากติดตาม ฝากคอมเมนต์ ให้กำลังใจด้วยนะคะ 

นามปากกา อรอนงค์ 

นามปากกานี้มีแต่พระเอกชาติ...เอ๋งๆ จะทุบหลังก็ไม่ได้เพราะมี พรบ. คุ้มครอง ฮ่า ฮ่า