"เรื่องเมื่อกี้นี้ฉัน..."
"เอ้อ...ช่างมันเถอะค่ะ คุณก็ไม่ได้ตั้งใจนี่คะ หนูเองที่เซ่อซ่าเข้ามา" ใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มพูดแล้วก็เมินหลบไปทางอื่น แก้มขาวใสแดงซ่านลุกลามไปจนถึงลำคอ เขานึกอยากเห็นใบหูเล็กที่เขาจูบไล้คลอเคลียนั่นเสียเหลือเกินว่ามันจะแดงซ่านขนาดไหน
ราวกับรู้ใจมือเล็กยกขึ้นเกี่ยวปอยผมขึ้นทัดหูอย่างคนที่กำลังประหม่าเต็มที่ไม่รู้จะเก็บมือไม้เอาไว้ที่ไหน เลโอไนด์ คาเรฟหายใจเข้าสะดุดและต้องกลั้นเอาไว้อย่างสุดความสามารถ เมื่อมันเรียกความรู้สึกวูวาบให้เกิดขึ้นในใจอย่างง่ายดาย
"เรียกร้องค่าเสียหายได้นะ ถึงจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ก็เกือบ" โทนเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้นแผ่วเบา หญิงสาวหลับตา ขับไล่ความอับอายทั้งหมดให้ออกไปเมื่อภาพความนัวเนียก่อนหน้ามันเด่นชัดในความทรงจำและยังอบอวลอยู่ในความรู้สึกราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเดี๋ยวนี้เอง
"ช่างมันเถอะค่ะ บอกว่าไม่เป็นไรก็คือไม่เป็นไร คุณจะรับหนูเข้าทำงานไหมคะ ถ้าไม่หนูจะได้..."
"อ้าๆๆ ...รับสิรับ อื้ม...พรุ่งนี้เริ่มงานแล้วกันนะ ติดขัดอะไรก็บอกลูก้าได้เลย"
Guest
