"ตงหยางเรารู้ว่าเจ้าไม่เคยเชื่อ ไม่เคยศรัทธาในตัวเรา เจ้าเคยพูดว่าเราก็เป็นเพียงต้นไม้ธรรมดาๆต้นหนึ่งเท่านั้น มาวันนี้เจ้ามาขอพรจากเราในช่วงลมหายใจสุดท้ายของเจ้า นั่นเพราะเหตุใดเจ้าตอบเราได้หรือไม่?"
ตงหยางรวบรวมสติและเรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดเพื่อตอบคำถามเสียงที่เขาได้ยินจากต้นไม้สักดิ์สิทธิ์ต้นนั้น
"เพราะความรักที่ข้ามีต่อหลินเอ๋อมันมากมายนัก ข้าเพิ่งรู้ตัวว่าข้ารักนางมากเพียงใด ข้าอยากจะขอโทษนางอยากจะชดเชยช่วงเวลาที่ผ่านมาให้กับนางแต่ตอนนี้ข้าไม่สามารถกลับไปทำสิ่งเหล่านี้อย่างที่ข้าตั้งใจได้อีกแล้ว ท่านจึงเป็นความหวังสุดท้ายของข้า "
"ตงหยางเจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้าคือคนแรกที่มาขอพรเรื่องความรักก่อนที่จะสิ้นลมหายใจ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราถูกขนาดนามว่าต้นไม้แห่งความตาย เพราะทุกครั้งที่บุคคลใดกำลังจะล่วงลับเขาใช้ลมหายใจเฮือกสุดท้ายของเขาเพื่อมาขอพร ขอให้ไม่ตกนรกบ้าง ขอให้ได้ขึ้นสวรรค์บ้าง ขออย่าได้เจ็บปวดทุกข์ทรมานบ้าง "
ตงหยางเงยหน้ามองต้นไม้ที่อยู่ตรงหน้าเห็นหญิงสาวสวมชุดสีแดงสดผมสีขาวยาวแล้วกำลังเดินตรงมาที่เขา
"ท่านคือ?"
"ชื่อของเราคือ ซูเหวิน เราไม่เคยโกรธเจ้าที่เจ้าเคยคิดหรือพูดไม่ดีเกี่ยวกับเรา ในลมหายใจสุดท้ายของเจ้านี้เราจะให้พรที่เจ้าขออย่างที่เจ้าต้องการ และเรามีของขวัญให้กับเจ้าเป็นกรณีพิเศษ เราขอให้เจ้ามีชีวิตที่ยืนยาวจนกว่าเจ้าจะหาคนรักของเจ้าเจอช่วงเวลาชีวิตของเจ้าจะหยุดอยู่ที่เวลานี้แต่เมื่อใดที่เจ้าหาคนรักของเจ้าเจอเวลาชีวิตของเจ้าจะกลับมาเหมือนเดิม ขอให้เจ้าโชคดีตงหยาง"
Guest
