แค่ขยะ
'วารี' ผู้หญิงธรรมดาวัย25ปี หลังจากตกงานถูกคนในครอบครัวไล่ออกจากบ้านเพียงเพราะไม่สามารถทำหน้าที่เป็นเสาหลักให้บ้านได้ ออกจากบ้านมาอยู่หอพักคนเดียวจนได้งานเป็นงานกลางคืน
"อย่าไปสุงสิงกับผู้หญิงห้องนั้นมากเลย เห็นพาผู้ชายมาไม่ซ้ำหน้า"
(นั่นมันแค่รุ่นน้องที่ทำงานด้วยกัน)
"ทำงานที่นั่นไม่พ้นขายตัวเเหงๆ"
(ทำงานร้านเหล้างานชงเบียร์แค่เป็นงานเอนเตอร์เทน ไม่เคยคิดอยากขายตัวสักนิด)
แต่พูดไปก็เท่านั้น สุดท้ายคนที่ไม่รู้จักเธอก็ไม่เข้าใจในตัวเธออยู่ดี
ขนาดคนในครอบครัว... ยังไม่เข้าใจเธอเลย
"ผมเห็นคุณนั่งร้องไห้ตรงนั้นมาสักพักแล้วนะ เหนื่อยเหรอ?"
ฟลุ้บ..
เงาตะคุ่มจากด้านหลังที่วารีไม่ได้นึกจะสนใจนั่นขยับเข้ามาใกล้ พร้อมยื่นผ้าเช็ดหน้ากลิ่นหอมมาตรงหน้าเธอ
ใบหน้าสวยที่เลอะน้ำตานั่นมองผู้ชายที่หยิบยื่นน้ำใจนั่นมาให้แล้วค่อยๆขยับมือไปหยิบผ้าผืนเล็กมาซับน้ำตา
"....."
"ผมนั่งฟังคุณร้องไห้ได้นะ จะอยู่เงียบๆเลย สัญญา"
วารีจ้องรอยยิ้มของคนแปลกหน้านั่นแล้วเงียบลงไป
ทำไมถึงมาทำใจดีกับเธอกันล่ะ...
"พี่ขอโทษพี่ไม่รู้ว่าเขา ..อึก.."
ไม่ทันได้พูดอะไรไปมากกว่านี้หน้าสวยๆของสาวชงเหล้าก็สะบัดหลังจากที่หญิงสาวที่เรียกตนมาบริการนั้นเลือกที่จะตบหน้าเธอ ไม่พอยังให้เพื่อนๆตนถ่ายรูปถ่ายคลิปกันไว้อีก
คุณอิจิ.. ทำไมทำแบบนี้กับเธอ
"ไม่รู้ก็รู้ซะ หนูกับพี่เขาเราหมั้นกันแล้ว เลิกมาอ่อยสักที!"
"มันไม่ใช่แบบนั้น..คุณ.. ฟังผมหน่อยได้มั้ย"
เสียงสั่นๆเหมือนมือขาวของผู้ชายที่พยายามจะเข้ากอดประโลมเธอนั่นพยายามเปร่งเสียงเท่าไรก็เหมือนจะไม่เข้าในหูของคนรับฟังเลยสักนิด
วารีมองออกไปอีกทางทั้งๆน้ำตายังคงไหลลงมาให้คนที่มองภาพนั้นปวดใจ
"พอเถอะ.. พอสักทีเถอะ.. เหนื่อยมากแล้ว..."
**********************
เปิดเรื่อง07/05/68
ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยค้าบ
น่าจะมาม่า นิดหน่อย(หรือเปล่า)
แต่จบดีย์แน่ๆ เชื่อใจไรท์ได้เลย
🖤
Guest
