เรื่องที่ 15 (คลั่ง)รักคุณ
เพราะต้องการเงินไปช่วยแม่จ่ายค่าเสียหายและค่าซ่อมรถที่ญาติขับไปชน นลินญาจึงตัดสินใจรับงานเด็กนั่งดริ้งค์ ลูกค้าหนุ่มหล่อที่พรากจูบแรกของเธอในคืนนั้น สี่วันหลังจากนั้น เธอเจอกับเขาอีกครั้งในฐานะอาจารย์และนักศึกษาในคลาส
“สำหรับเนื้อหาในวันนี้คงพอแค่นี้”
“ทุกคนไปได้ ยกเว้นนลินญา”
วายุ พิสิฐธารากร (เวย์) อาจารย์หนุ่มและนักธุรกิจวัย 32 ปี
นลินญา ชนันท์กุล (ขิม) สาวน้อยวัย 22 ปี
“ใครบอกว่าผมเอาแต่ใจ”
“ขิมบอกอยู่นี่ไงคะ คุณเวย์น่ะเอาแต่ใจที่สุดเลย”
“แล้วรู้หรือเปล่า ตอนนี้ผมอยาก ‘เอา’ อะไร”
วายุดึงแผ่นหลังขึ้นจากหมอนที่นั่งพิง เสียงทุ้มต่ำพร่ากระซิบอยู่ข้างแก้มเนียนใส
“ขิมจะไปรู้ได้ยังไงคะ” นลินญาไม่เข้าใจที่เขาพูดเลยด้วยซ้ำ แล้วก็ต้องก้มหน้าหลุบตาลงเมื่อสายตาสบเข้ากับดวงตาคมที่ทอดมองอยู่ก่อนแล้ว
มือไม้เริ่มเกะกะจนไม่รู้จะวางไว้ตรงไหนจึงเผลอยกขึ้นเกาะเกี่ยวบ่าบึกบึน แต่อีกไม่กี่วินาทีถัดจากนั้นใบหน้าสวยก็ต้องเงยขึ้นมองเขาเมื่อมือหนาช้อนสะโพกกลมกลึงลอยขึ้นจากโซฟา
“คุณเวย์!” เธอร้องเรียกชื่อเขาด้วยใบหน้าตระหนกเมื่อชายหนุ่มก้าวยาวๆตรงไปยังอีกฟากฝั่งของห้อง จุดหมายคือเตียงนอนขนาดกะทัดรัดที่ตั้งอยู่ไม่ไกล
Guest
