ทิวากาลที่กำลังจะเดินทางไปต่างประเทศเพื่อตามหาอารัญมารับผิดชอบน้องสาวของเธอที่กำลังท้อง แต่เธอกลับถูกจับตัวมาที่ไหนก็ไม่รู้
ประตูเปิดเข้ามาจนเห็นแสงทะลุผ่านหลังของใครบางคนเข้ามา
“หึ! ทำไม ตกใจเหรอที่เห็นหน้าฉันเหรอ”
“ที่นี่ที่ไหน ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่”
“ออกไปจากที่นี่ให้ได้ก่อนเถอะ แล้วค่อยมาปากดีกับฉัน”
“นี่! ยะ...อย่าเข้ามานะ” เธอถอยหลังจนชิดฝาผนังแทบจะหมดทางหนีไปไหนได้
“งั้นก็บอกฉันมาซิ ว่าเธอปลอมตัวเข้ามาในบริษัทของฉันทำไม”
“ฉันไม่ใช่คนของใครทั้งนั้นแหละ”
“พวกนายมันคนไม่รับผิดชอบ”
“เลิกอ้างเรื่องน้องสาวของเธอได้แล้ว อยากให้น้องชายของฉันรับผิดชอบเหรอ ด้วยอะไร แต่งงานเหรอ ไม่มีทางหรอก หรืออยากได้เงิน อยากได้เท่าไรละ อย่างพวกเธอห้าล้านพอไหม”
“เธอเป็นใครถึงกล้ามาแช่งคนอื่นแบบนี้”
“เจ้ากรรมนายเวรของน้องชายนายยังไงล่ะ” เธอตั้งใจพูดประโยคนั้นใส่หน้าเขา
“อะไรนะ”
“ชิ!”
“ได้ งั้นมาดูกันว่า ระหว่างเธอกับฉันใครมันจะตายก่อนกัน เธอจะได้รู้ว่า…ฉันนี่แหละคือเจ้ากรรมนายเวรของเธอ”
“โอ๊ย!”
เขาเหวี่ยงร่างของเธอไปบนกองฟางตรงมุมห้องอย่างเต็มแรง
“กะ…แกจะทำอะไรฉัน อย่านะ”
เธอที่พยายามจะลุกขึ้น แต่เขาก็ขึ้นมานั่งคร่อมบนตัวของเธอไว้
“ออกไปนะไอ้เลว”
เธอทั้งทุบทั้งตีและดันเขาออกไป แต่ก็ไม่สำเร็จ
“ไอ้ชั่ว!” เธอทำได้แค่สบถคำด่านั้นออกมา
“หึ!”
“อื้อ!”
ไม่รอช้าเขารั้งท้ายทอยของเธอเข้ามาทันที เขาประกบจูบลงบนริมฝีปากบาง จูบนั้นหนักหน่วงขึ้นเมื่อน้ำหนักตัวถูกกดทับลงมา ลมหายใจของทิวากาลถูกช่วงชิง
“หึ!”
“ฉันไม่มีทางปล่อยให้ลูกของฉันเกิดในท้องผู้หญิงอย่างเธอหรอก ไม่มีทางยอมให้เธอเอาเด็กมาเรียกร้องอะไรจากฉันได้แน่นอน”
“ชิ! ฉันไม่ใช่น้องสาวของฉันหรอกนะที่จะเก็บเด็กไว้ แล้วคิดเหรอว่าถ้าเกิดฉันท้องขึ้นมาจริงๆ คนอย่างฉันไม่มีทางเก็บมารหัวขนนี้ไว้ให้เป็นเสนียดท้องของฉันแน่นอน”
“ไม่มีทางซะหรอก จำไว้นะ ถ้าเกิดเธอท้องขึ้นมาจริงๆ ฉันจะขังเธอไว้ที่นี่จนกว่าจะคลอด แล้วเอาเด็กไว้เอง ส่วนเธอจะไปไหนก็เชิญ คอยดูก็แล้วกัน”
ไรท์ : เขียนจบแล้ว มีอีบุ๊คค่ะ
Guest
