เป็นเพียงวาฬน้อยเกยตื้นริมชายหาดเพื่อมาตามหาป่าป๊า

สวัสดีค่ะ นิยายเรื่องที่ 16 

เรื่องนี้ไรต์ใช้นามปากกา เจ้าก้อนตำลึงทอง นะคะ 

แจ้ง นิยายมีการติดเหรียญนะคะ 

โปรย 

โลว่โลว่วาฬน้อยตัวกะเปี๊ยกเท่าเด็ก 3 ขวบ แต่ที่จริงอายุ 300 ปีแล้ว ออกจากเมืองวาฬไปตามหาป่าป๊า เพราะแม่ใกล้จะคลอดน้องแล้ว แต่ป่าป๊ายังไม่กลับมาเลย 

แม่บอกว่าป่าป๊าไปเกิดใหม่ที่เมืองชายฝั่งของโลกมนุษย์ ตอนนี้เลยไม่มีความทรงจำเดิม ๆ และจำพวกเธอไม่ได้หรอก 

แต่เธอมีภารกิจต้องตามหาป่าป๊าก่อนแม่คลอดน้องให้ได้ ชาวเมืองวาฬหากไม่มีพ่อวาฬคอยปกป้องดูแลตอนคลอดจะไม่ปลอดภัย โลว่โลว่น้อยเลยตัดสินใจขึ้นฝั่งไปตามหาป่าป๊า 

"จำไว้ให้ดีนะโล่วโล่ว ป่าป๊าน่ะจากพวกเราไป 300 ปีแล้ว ดังนั้นเขาไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับเราเหลืออยู่แล้ว เบาะแสเดียวคือป่าป๊าของโลว่โลว่มีปานแดงรูปชามก๋วยเตี๋ยวอยู่ที่สะโพกบนด้านขวา ลูกก็แค่ไปเปิดดูใครที่มีรูปชามก๋วยเตี๋ยวที่สะโพกก็คนนั้นแหละคือป่าป๊า 

"โอ้ววว ได้เยยโล่วโล่วจำได้แล้ว ปานแดงรูปชามก๋วยเตี๋ยวที่สะโพก"  

แต่ว่าเมื่อออกเดินทางวาฬน้อยโลว่โลว่ถึงพึ่งคิดได้ว่าลืมถามแม่มาว่าสะโพกคือตรงไหน จึงหันไปถามสหายเต่าน้อยเสี่ยวกุยกุ่ยแทน 

"เสี่ยวกุยกุ่ยสะโพกคือตรงไหนยู้ยึเป่า" 

"รู้สิฮะ สะโพกก็คือก้น คือตูดไงฮะ" ความจริงแล้วเต่าน้อยเสี่ยวกุยกุ่ยก็ไม่แน่ใจนักหรอก 

"ก้น ตูด ใช่จริง ๆ เหยอ" วาฬน้อยไม่แน่ใจในคำพูดนั้นนัก 

"ช่ายยย ผมมั่นใจมาก" แม้ไม่แน่ใจเท่าไหร่ แต่เต่าน้อยก็ยังคงยืนยันเป็นมั่นเหมาะ 

"ได้โลว่โล่วเชื่อนะ สะโพกคือก้น คือตูด ต้องไปเปิดตูดหาปานแดงรูปชามก๋วยเตี๋ยวแย้ว อื้ม ๆ" 

จากนั้นการพจญภัยของโลว่โลว่น้อยเพื่อเดินทางออกตามหาป่าป๊าให้ทันที่แม่จะคลอดน้องก็เริ่มขึ้น... 

ฝากติดตามนิยายด้วยน้าา มาเลี้ยงเด็กน้อยคนใหม่กั้นนน