“เมื่อคืนชอบรึเปล่าครับ ผมทำให้อย่างสุดฝีมือเลยนะ” เขากระซิบถามให้เธอได้ยินแล้วยิ้มออกมาด้วยความชอบใจ
“ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต!” เธอทั้งอายทั้งกลัวคนอื่นจะได้ยินจึงไม่กล้าแผดเสียงดังมากนัก
“ว่ายังไงครับ ผมถามว่าคุณหนูชอบมั้ย” เมฆไม่สนใจว่าเธอจะด่าจะว่ายังไง เพราะสิ่งที่เขาอยากรู้คือ...
‘เขาเอาได้ดีและถูกใจเธอบ้างรึเปล่า’
“นี่มันจะเกินไปแล้วนะนายเมฆ” เธอหันมาตอบเขาด้วยความโมโห ทั้งโมโหทั้งอายที่เขาดันรูทันว่าเธอชอบมากที่ถูกเขาเอาแรง ๆ แบบเมื่อคืน
“แต่ถึงคุณหนูไม่ตอบผมก็พอจะรู้แล้วล่ะว่าคุณหนูคงจะชอบ เพราะท่าทีที่คุณหนูตอบสนองผมเมื่อคืนมันร่านถึงใจผมมากเหมือนกัน”
เพียะ!
“หยาบคายที่สุด คนสกปรกอย่างนายมีวาสนาได้เอากับฉันก็ถือว่าเป็นบุญมากแล้ว อย่าหวังว่าจะได้เอาอีกเลย” พูดจบเธอก็หันหลังกลับ แต่เมฆที่ถูกตบจนใบหน้าเจ็บแสบก็รีบคว้าข้อมือของเธอไว้แล้วกดเธอลงที่พื้นทันที