สาปกระหังเสือ

จะร่ายมนต์ และเสกกลอัญเชิญคาถาพาเธอมา

ให้วิญญาณนั้นดับสลายแม้กูต้องตายก็ยอมพลี

ให้ได้เคียงคู่กัน ลิขิตสวรรค์ไม่อาจจะรั้ง

พรากเธอจากฉันไปจากชาตินี้

ดอกลำดวน-มอส ขจรจารุกุล

“แล้วกูจะกลับมา ลบล้างคำสาปให้สิ้นเสีย”

เขาเกิดมาโดยปราศจากพ่อและแม่ เสือ มีเพียงแค่อาจารย์ศิน เป็นเสมือนโลกทั้งใบของเขา วันนึงสิ้นบุญของคนเป็นทุกสิ่งอย่าง เขาไม่เคยอยากที่จะมีชีวิตอยู่ต่อเลย

ทว่า จะตายก็ตายไม่ได้ เพราะในกายของเขานั้นมี วิญญาณคำสาปกระหังร้าย สิงสู่อยู่ในกาย...

“ตัวของมึงก็คือตัวของกู....กูจะไม่ยอมให้มึงตาย เพราะกายของมึงคือร่างที่กูนั้นสิงสู่”

แสงดาว หญิงสาวขี้โรคตัวเล็กมีบุตรยาก เธอได้รับจดหมายให้มารับมรดกที่หมู่บ้าน หนองโขมด หลังจากที่ปู่ของเธออย่างอาจารย์ศินนั้นตายจาก แสงดาวตกอกตกใจมาก เพราะคนเป็นปู่เสียไปตั้งนานแล้วไม่ใช่หรือ “นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน”

ด้วยความที่ทุกสิ่งทุกอย่างมันถูกกำหนดเอาไว้หมดแล้ว เธอจึงต้องใช้ใจและลางสังหรณ์นำทาง จนกระทั่งคนทั้งสองได้พบเจอกัน...

วนมาพบ จบแน่ แขเคลื่อนที่

ทายาทมี วิญญาณร้าย จงมลาย

เจิดจรัส จันทรา ดาราราย

คำสาปร้าย หายสิ้น แสนเปรมปรีดิ์