จะไม่รักได้อย่างไร

ยอดกดหัวใจ + ยอดเซฟลงคลังเยอะ จะเปิดให้อ่านฟรีจนจบเลยน้าาาาา 

================================= 

คำเตือนและสปอย อยากให้ทำความเข้าใจตรงนี้ก่อนจะอ่านเนื้อเรื่องค่ะ 

นิยายเรื่องนี้อาจจะสุ่มเสี่ยงต่อการเข้าคุกเล็กน้อยค่ะ มีฉากเลิฟซีนเล็กๆ ตอนที่นางเอกยังเป็นผู้เยาว์ แต่ไม่ได้มีฉากเกินเลยอย่างมีเพศสัมพันธ์ใดๆ ในระหว่างที่นางเอกยังเป็นผู้เยาว์ อยากให้นักอ่านมีวิจารณญาณและรับผิดชอบต่อความคิดหรือความรู้สึกของตัวเองให้มากๆ 

หากรู้สึกว่านิยายเรื่องนี้ไม่ใช่แนวหรือไม่ถูกจริตก็แนะนำว่าให้หยุดอ่านดีกว่าค่ะ 

==================== 

คำโปรย 

“นวิน” เด็กชายกำพร้าที่ถูกเลี้ยงดูตั้งแต่อายุ 6 ขวบโดยครอบครัวของนางเอก ชีวิตที่เคยไร้อนาคตและบัดซบมาตั้งแต่จำความได้พลันเปลี่ยนไปเมื่อได้ย้ายมาอยู่กับครอบครัวใหม่และความรู้สึกว่างเปล่าของเด็กน้อยก็ถูกเติมเต็มด้วยความอบอุ่นจากครอบครัวใหม่ โดยเฉพาะ "ปันรัก" ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของปราณนทีกับสุขใจ เธอเป็นเด็กน้อยที่อายุน้อยกว่านวิน 11 ปี และชอบเกาะติดเขาตั้งแต่ยังเดินไม่คล่อง 

นวินโตมาเป็นหนุ่มสุขุม เงียบๆ ยิ้มเก่งแต่ไม่จริงใจกับคนนอก เขาไม่ชอบความวุ่นวายและไม่ไว้ใจใครง่ายๆ ยกเว้นคนในครอบครัว โดยเฉพาะกับปันรักที่เขาทั้งเอ็นดูทั้งรักยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง 

ทุกอย่างเหมือนจะเป็นไปได้ดี แต่ทว่าน่าแปลกที่นับวันยิ่งปันรักเติบโตมากขึ้นเท่าไหร่…จิตใจและความรู้สึกที่เคยคิดว่ามองเธอเป็นเพียงน้องสาวนั้นกลับสั่นคลอนอย่างรุนแรง… 

ครั้นจะห้ามปรามความรู้สึกของตัวเองก็ช้าไปเสียแล้ว รู้ตัวอีกที…ก็หลงรักน้องสาวต่างสายเลือดคนนี้หัวปักหัวปำจนยากจะถอนตัว! 

===================== 

สปอยเนื้อเรื่องบางส่วน 

"กินข้าวก่อน แล้วพี่จะคืนโทรศัพท์ให้ครับ" 

เห็นเธอยังโมโหไม่เลิกนวินเลยต้องใช้น้ำเย็นเข้าลูบ เขาเลี้ยงปันรักมากับมือถึง 15 ปี ทำไมจะไม่รู้ว่าเธอมีนิสัยเป็นอย่างไร 

"ไม่กินค่ะ ไม่หิว" 

เด็กอยู่ในวัยกำลังต่อต้าน...เขาเข้าใจดี 

ปันรักสะบัดใบหน้าบูดบึ้งหนีนวิน เธอไม่อยากมองหน้าเขาเลยเพราะมันทำให้เธอนึกถึงเรื่องเมื่อตอนเย็น... 

ไหนบอกว่าติดธุระสำคัญไง แต่ทำไมเธอถึงเห็นเขาออกมาจากร้านอาหารพร้อมกับผู้หญิงคนอื่นล่ะ 

คนโกหก... 

เพียงแค่นึกถึงเท่านั้นกระบอกตาก็แดงก่ำ เธอพยายามจะกลั้นร้องไห้และก็ทำได้มาโดยตลอด จนกระทั่ง… 

"โกรธพี่มากเลยใช่ไหม?" 

"..." 

ไม่! เธอจะไม่ร้องไห้เด็ดขาด! 

"หายโกรธได้ไหมครับ?" 

อย่าเชียวนะ! อย่าร้องไห้ออกมา! ฮึ้บเอาไว้! 

"ขอโทษครับที่ผิดสัญญา คราวหน้าจะไม่ผิดสัญญาอีกแล้ว" 

เพียงเท่านั้น...เขื่อนทำนบน้ำตาก็แตกกระจุยกระจาย! น้ำตามากมายร่วงหล่นแหมะๆๆ อาบแก้มอย่างไม่อาจข่มกลั้นได้อีกต่อไป 

"พี่วินโกหกหนู! พี่ผิดสัญญาอะ! ไหนบอกว่าติดธุระแต่ทำไมพี่ถึงไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นอะ!!! ไหนบอกว่าไม่มีแฟนไง! โฮฮฮ~" 

พอได้ร้องไห้เท่านั้นแหละ อะไรในใจก็เหมือนจะพลั่งพรูออกมา หัวใจดวงน้อยบีบรัดเมื่อนึกถึงภาพที่เขากำลังโอบกอดประคองผู้หญิงคนอื่น 

มือน้อยๆ ของเธอระดมทุบหัวไหล่ของเขาหลายครั้งแต่นวินก็ไม่ห้ามหากมันทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น 

"หนูเกลียดพี่!" 

====================== 

ถ้าหากยอดเซฟ ยอดอ่านเป็นที่น่าพอใจ จี๊ดจะเปิดให้อ่านฟรีจนจบเรื่องเลยค่า 

รบกวนพี่ๆ ลองแกล้งๆ เข้าไปอ่าน แกล้งๆ กดลงคลังแล้วก็แกล้งๆ กดหัวใจให้กับน้องจี๊ดด้วยนะคะ 

ทุกคอมเม้นทุกหัวใจเป็นกำลังใจสำคัญของจี๊ดเลยน๊าาาา ขอบคุณค่ะ :D 

============================ 

**คำเตือน 

ถ้าหากนักอ่านคิดว่านิยายเรื่องนี้ไม่มีความสมเหตุสมผลหรือไม่เหมาะสมต่อการกระทำของพระนางก็แนะนำว่าให้หยุดอ่านค่ะ 

ไม่ต้องดราม่านะคะว่าไม่เหมาะสมนู้นนี่นั่น เพราะน้องจี๊ดถือว่าเตือนแล้ว…