ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะเจ้าเอย

คำถามที่แท้จริงเพียงข้อเดียวเกี่ยวกับการใช้ชีวิตที่มีอยู่อย่างจำกัดหรือที่ไม่รู้ว่าตนเองจะตายเมื่อไร นั่นคือการจะยอมเผชิญหน้ากับปัญหาหรือไม่..... 

สิ่งที่ไม่ง่ายในชีวิตของ "เจ้าเอย" นั่นคือการเอาตัวรอดในสังคมเมืองใหญ่นี่ให้ผ่านไปได้แต่ละวันแค่นั้นก็พอ ไม่ต้องนึกถึงการเรียนสังคมในมหาลัยของเพื่อนวัยเดียวกันไปได้เลย เจ้าเอยไม่ได้ใกล้เคียงกับคำนั้นเลยสักนิด ตอนนี้เจ้าเอยอายุยี่สิบห้าปีต้องออกมาทำงานหาเลี้ยงตัวเอง เขารู้ว่าตัวเองไม่มีเงินเรียนก็ออกมาแค่นั้นแหละ สมการปัญหาชีวิตนี้แก้ไม่ยาก 

“สีคราม ปิติเกียรติโชคโภคิณ” ธุรกิจหนุ่มไฟแรง วัยยี่สิบเก้าปีทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ และน้ำแร่ที่ได้รับรางวัลการันตีความสะอาดและความปลอดภัยมาห้าปีซ้อน เป็นที่รู้ดีว่าหลังจากที่สีครามเรียนจบจากต่างประเทศก็กลับมารับช่วงต่อธุรกิจจากบิดาและสามารถนำบริษัทเข้าสู่ตลาดหลักทรัพย์ได้ตั้งแต่ตนอายุเพียงแค่ยี่สิบแปดปีเท่านั้น 

“เจ้าเอยขอทุกอย่างได้ใช่ไหม” 

“เอยอยู่ที่นี่ได้จริงๆ ใช่ไหมครับ?” 

“ได้สิ ยังไงแล้วถ้าเธอตกลงเราก็เป็นพาร์ทเนอร์กันนี่” 

“เจ้าเอย ไม่อยากลำบากเหมือนเดิมอีกแล้วครับ” 

คนตัวเล็กนั่งก้มหน้า ค่อยๆ ช้อนตามองไปที่ดวงตาสีเทาของคุณสีคราม ผู้ชายตรงหน้าของเขา ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมาสีหน้าของเขานิ่งสงบเหมือนผิวน้ำนิ่ง 

นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 

โดยห้ามทำการคัดลอก เลียนแบบ หรือดัดแปลงเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของงานนี้ 

การกระทำโดยไม่ได้รับอนุญาตถือเป็นการละเมิดสิทธิ์จะถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย 

เป็นนิยายเรื่องแรกของไรท์ เลยต้องการให้มีเนื้อหาย่อยง่าย มีปมในเรื่องค่ะแต่ไม่เยอะมาก จบแฮปปี้ไรท์ยืนยันค่ะ ฝากเป็นกำลังใจให้นักเขียนมือใหม่คนนี้ด้วยนะคะ ฝากกด❤️❤️❤️และคอมเม้นด้วยนะคะ หากมีตอนไหนที่มีคำผิดสามารถแจ้งได้เลยนะคะพร้อมแก้ไขค่ะ 

ติดตามทวงถามนิยายได้ที่ X 

วันศุกร์ที่หก 

@Fridaythe_6th