ในช่วงกลางวัน พวกเขาคือนักสืบ หมอนิติเวช และจิตแพทย์ผู้แบกคดีอันแสนสยองไว้บนบ่า
แต่เมื่อถึงยามค่ำคืน งานก็จบ… แล้วเรื่องผีก็เริ่ม
โต๊ะกลมในห้องพักนักสืบที่ไม่ค่อยมีใครกล้าเข้าใกล้
กลายเป็นเวทีสำหรับการเล่าเรื่องสยองส่วนตัว
บางคนเจอในตอนเด็ก
บางคนเจอตอนทำคดี
บางคนเจอตอนส่งพิซซ่า
และบางคน…ไม่รู้ว่าตัวเองเคยเจอจริงๆ หรือแค่ฝัน
ไม่ว่าจะเป็น “นักสืบเค” ผู้เจอผีเกาะเพดาน
“ติ๊ก” ที่เคยหลงเข้าไปในวัดร้างตอนตีสาม
“ฟ้า” ที่บอกว่าเคยโดนผีตบเพราะเอาแฟลชไปส่องหน้าหลุมศพ
“โอ” ที่ดันไปมีแฟนเป็นผีแล้วไม่รู้
หรือ “หมอทัก” ที่เคยตรวจศพแล้วศพ... ขยับได้
“หมอปิยะ” ที่เชื่อว่าไม่มีผี แต่ดันโดนของ
“คิมมินจอง” ที่เคยแปลอารมณ์ฆาตกร...แต่ได้ยินเสียงในหัวที่ไม่ควรได้ยิน
และ “แป้ง” ที่นอนอยู่ห้องแล็บคนเดียว แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นจากโต๊ะผ่าศพ
ทั้งหมดนี้คือเรื่องเล่าที่พวกเขาไม่เคยใส่ไว้ในรายงาน
แต่กลับเล่ากันเองด้วยเสียงหัวเราะ (แบบกลบความกลัว)