{สปอย}
ทางด้านยามาดะที่ซักผ้าจนเสร็จอาจเพราะนั่งยองๆ นานทำให้ร่างทั้งร่างก็สดุดล้ม! วินาทีที่คิดว่าต้องต้องล้มแน่นอนนั้นก็มีร่างสูงของคนบางคนมารับไว้
“ไม่ระวังเลยบ้าเอ้ย!” เสือหนุ่มที่จ้องอยู่นานพุ่งตัวมารับพลางบ่น
“มะมาได้ยังไง?” ยามาดะที่หายตกใจถามร่างสูงที่อยู่ๆ ก็โผล่หน้ามา! แล้วนี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่คงไม่เห็นใช่ไหมว่าเขาทำอะไรไปบ้าง
“ก็มาทันเห็นมึงดมเสือกูเป็นหมานั้นเเหละ!” เสือหนุ่มพูดพลางอุ้มร่างบางกว่ากลับเรือนจากเมฆฝนที่ครึ้มมาดูท่าพายุคงจะเข้า “ฉันก็แค่ดมดูว่ามันเหม็นไหมจะได้ซักถูก!” คนในอ้อมแขนเเก้ตัว
“นั้นเรียกซักถูกรึ? กูนึกว่ามึงเล่นขายของทีปืนดาบมึงจับคล่องเเคล่วนัก!” เป็นบุหลันเสียเปล่างานบ้านงานเรือนรึไม่ได้เรื่องซักอย่างเสื้อผ้าสี่ห้าตัวก็ซักเป็นชาติคนนั่งดูยังโดนเหน็บเเดกแล้วเเดกอีก!
คนโดนว่าก้มหน้างุดพลางแอบสูดดมกลิ่นกายของร่างกำยำที่กำลังอุ้มเขาไปที่เรือนอย่างแนบเนียนแต่หารู้เลยว่าทิณกรหนุ่มกลับรับรู้การกระทำนั้นและเลือกจะไม่พูดอะไรอีกอย่างเหมือนกลิ่นดอกไม้ต่างด้าวต่างแดนของมันจะหอมหวลจนตลบอบอวนมากกว่าเก่า
“ผัวมึงคงไม่มาตามมึงสิท่าสมน้ำหน้า!”
“อืมเขาคงไม่ตามหรอก!” ยามาดะตอบ
“ทำไมทั้งที่มึงรึก็มีลูกกับเขา?” เสือหนุ่มขมวดคิ้วเป็นปม
“เพราะเขาไม่รู้ว่ามีลูกเกิดมา!” คนร่างเล็กกว่าพูดพลางลูบท้องที่นูนของตัวเอง! เสือเกริกที่มองอยู่ยิ่งไม่ชอบใจไอ้มารหัวขนในท้องนั้นคอยดูออกมากูจะจับเอาขี้เถ้ายัดปากตั้งเเต่เด็ก……..
แต่นั้นลูกแกนะ!> จากนักเขียน🔥