เพราะความชอบที่ไม่อาจกักเก็บได้อีกต่อไป ทำให้ 'ซางอวิ๋น' ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของคหบดีมีชื่อในเมิ่งอี้ เกิดความคิดชั่ววูบที่ว่า อยากจะถูกคนผู้หนึ่งกกกอดแนบชิดเสียให้ได้
ซึ่งเรื่องเหล่านี้จะไม่เป็นปัญหาเลย หากคนผู้นั้นไม่ใช่ 'จินเซี่ย' สหายร่วมสำนักศึกษาที่ปัจจุบันก้าวหน้าจนได้เป็นถึงแม่ทัพมณฑลในวัยเพียงยี่สิบสี่ปี และที่สำคัญคือจินเซี่ยผู้นี้ชังน้ำหน้าคุณชายมาตั้งแต่ไหนแต่ไร
แต่ในเมื่อความคิดพิเรนทร์นั้นถูกก่อขึ้นแล้ว และไม่รู้ว่าด้วยวิธีการใดหรือผีสางเทวดาดลใจ สุดท้ายซางอวิ๋นกลับสมปราถนาโดยที่เจ้าตัวกลับจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตนไปทำอิท่าไหน
เมื่อได้สติคืนมาหลังจากถูกเติมเต็มความปราถนาทางกาย คุณชายก็ไม่คิดสู้หน้ากับอีกฝ่ายอีกต่อไป ซางอวิ๋นจึงเดินเท้ากลับบ้านไปเงียบ ๆ เพื่อไม่ให้รบกวนแม่ทัพหนุ่มที่ใช้เรี่ยวแรงไปมาก
แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากนั้นจินเซี่ยที่เคยแสดงอาการไม่ชอบหน้าอย่างไม่ปิดบังมาทั้งชีวิต กลับเปลี่ยนเป็นฝ่ายมาตามรังควานซางอวิ๋น โดยใช้เหตุผลที่ว่าคุณชายไปเหยียดหยามเจ้าตัว เสพสมมัวเมาจนสมปราถนาแล้วกลับหนีหายไม่ยอมรับผิดชอบ
นับแต่นั้นซางอวิ๋นจึงต้องถูกตามทวงหนี้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ต่อให้อยากจะหนี ก็คล้ายกับวิ่งวนอยู่บนฝ่ามือของอีกฝ่าย ไม่ว่าจะหลบไปทางใด คนผู้นั้นก็มักจะโผล่มาทวงหนี้กันอยู่เสมอ
แต่ทวงหนี้ประสาอะไร แบบนี้มันไม่ถูกต้องไม่ใช่หรือ ซางอวิ๋นจำได้ว่าจินเซี่ยเกลียดเขามากเลยนี่
"เจ้าจับตรงไหนน่ะ!"
ฝ่ายรุกขี้แกล้ง (ขอให้ได้แกล้งก็มีความสุขแล้ว) X ฝ่ายรับขี้น้อยใจ (แต่เขาพูดอะไรก็ยอมไปเสียหมด)
✨ เนื้อเรื่องเบา ๆ ไม่มีดราม่า
✨ ไม่มีพล็อตการเมืองเข้มข้น
✨ เน้นเขียนให้คนรักกันไปวัน ๆ อุปสรรคเดียวในเรื่องนี้คือเคะไม่เชื่อคำพูดเมะสักคำ
✨ สำคัญมาก : เนื้อเรื่องเดินค่อนข้างช้า เน้นบรรยายอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครมากกว่าเหตุการณ์รอบตัว
* หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน ไม่ขึ้นตรงกับประวัติศาสตร์ในยุคใด อาจมีความไม่สมจริงบ้างในเรื่องยศตำแหน่งหรือหน้าที่การงานไปจนถึงระเบียบสังคมในเรื่อง ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
คำเตือน : มีการบรรยายถึงการร่วมเพศ
ขอฝากนิยายเรื่องแรกเรื่องนี้ด้วยนะคะ สามารถติชมได้เต็มที่เลยค่ะ เพียงแต่รบกวนใช้คำสุภาพ และอย่าต่อว่าเราหรือตัวละครของเราเลยนะคะ ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ
虹顺 (หงชุ่น)