ก็แค่แวะมาแค้น

“ขามปล่อยพิมไปเถอะนะ จะให้พิมกราบก็ได้” 

เขาบีบเธอทุกทาง ไล่ต้อนให้จนตรอกและจนมุม จนกระทั่งเธอต้องคลานกลับมากองแทบเท้าอย่างที่เขาเคยปฏิญาณเอาไว้จริงๆ 

“ก็กราบดิ” 

ผู้ชายที่ยืนตระหง่านอยู่เบื้องหน้าเอื้อมมือมาคว้าปลายคางของพิม เชิดหน้าเธอให้ได้สบกับดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชาของเขา 

“แต่จะบอกอะไรไว้อย่าง ว่าต่อให้ผู้หญิงอย่างเธอจะก้มลงกราบตีนฉันซักพันหน มันก็แลกไม่ได้แม้แต่เล็บตีนของผู้หญิงที่ฉันรัก” 

ขามสะบัดใบหน้าสวยหวานออกห่าง ไม่รุนแรงนัก แต่พิมที่อ่อนแรงเป็นทุนเดิมก็แทบจะเซถลาไปอีกฝั่ง 

“อย่าว่าแต่กราบเลย ต่อให้เธอจะวิ่งไปให้รถชนตายห่าไปตอนนี้ ฉันก็ไม่สน และคนที่จะซวยคนต่อไป ก็คือแม่กับน้องเธอ”