ชีวิตของ"จอมขวัญ"ได้เปลี่ยนไปราวฟ้ากับเหว เมื่อเขาเป็นคนเลือกเองที่จะเอาชีวิตเข้าไปพัวพันกับคนอย่าง"พลทัพ" ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่าเขาเกลียดคนประเภทนี้ แต่เขากลับทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้หัวใจของเขา ผลสุดท้ายก็คือได้หัวใจที่บอบช้ำกลับมาทั้งน้ำตา มิหนำซ้ำเขายังทิ้งเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาฝากไว้ในท้อง ถูกทอดทิ้งอย่างไร้ความใยดี เขาต้องหอบลูกหนีหัวซุกหัวซุน ก็ไม่วาย พลทัพยังตามมาอาฆาตแค้น เพราะความเข้าใจผิด คิดว่าจอมขวัญคือฆาตกรคนนั้นที่ทำลายชีวิตของ"เพียงขวัญ" ผู้หญิงที่พลทัพรักที่สุด หากไม่ตายไปกันคนละข้าง ความพยาบาทนี้ก็คงไม่จบลง
"พี่รักเพียงขวัญนะ พี่สัญญา พี่จะตามล่าตัวไอ้ฆาตกรคนนั้นมาชดใช้ในสิ่งที่มันทำกับเพียงขวัญให้ได้!"
"จอมขวัญไม่ได้ทำนะคะ พี่ทัพให้โอกาสจอมขวัญได้อธิบายเถอะนะคะ"
"อย่ามาตอแหล! กูรู้สันดานมึงดี กูตามหาตัวมึงมาตั้งนาน ที่แท้มึงก็อยู่ใกล้ตัวกูนี่เอง อีจอมขวัญ อีนังแพศยา! อีกะเทย! ลงไปชดใช้กรรมในนรกซะเถอะมึง"
*****
"คุณกลับมาทำไม?"
"จอมขวัญ นั่นลูกของพี่ใช่ไหม ตอบพี่มาสิ ว่าเขาเป็นสายเลือดของพี่"
"ใครครับจอมขวัญ ผมชื่อจอมเฉย ๆ คนที่ชื่อจอมขวัญตายไปตั้งแต่วันที่คุณผลักเขาตกเหวไปแล้ว และอีกอย่าง เด็กคนนี้เขาไม่ใช่ลูกคนสูงส่งอย่างคุณหรอกครับ เขาเป็นลูกไอ้ฆาตกรที่คุณเคยกล่าวหาไงครับ ลืมแล้วหรือไง"
"ไม่เอาน่า ขอโอกาสพี่ได้ชดใช้ในสิ่งที่พี่ทำผิดพลาดไปได้ไหม ให้โอกาสพี่ได้แก้ตัวเถอะนะ"
"พอเถอะครับ คำอ้อนวอนของคุณในวันนี้มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอกครับ กลับไปซะเถอะ คนอย่างคุณไม่ควรมาแปดเปื้อนกับคนชั้นต่ำแบบพวกเรา"
"ให้โอกาสพี่ได้ทำหน้าที่พ่อสักครั้งเถอะนะ"
"ความเป็นพ่อของคุณมันหมดไปตั้งแต่วันแรกที่คุณไล่ผมไปเอาเขาออกแล้วล่ะครับ
**พระเอกเลวมาก ไรต์แจ้งไว้ให้ทราบล่วงหน้าครับ**
**ไรต์จะอัพเดตให้อ่านฟรีวันละ1ตอนจนจบนะครับ มีอีบุ๊ก ไปอุดหนุนกันได้"
Guest
