“มัดแขนมันไว้… ขึงกับหัวเตียง”
อาจารย์คงสั่ง…
ลุงดุลกับลุงดำช่วยกันโอบประคองเจตน์มานอนหงายลงบนเตียงไม้ ช่วยกันจับแขนคนละข้างมามัดด้วยผ้าสีขาวขึงไว้กับเสาหัวเตียง
“โอ๊ย… ลุงจะทำอะไรผม”
เจตน์ตกใจกลัวมาก…
ทว่าทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมาก มารู้ตัวอีกทีก็โดนจับมานอนหงาย แขนสองข้างโดนจับมัดขึงเอาไว้
“ไม่ได้ทำเอ็ง… แต่จะทำนังผีร่านสวาทที่มันสิงอยู่ในร่างของเอ็ง… ”
อาจารย์คงตอบคำถามนั้นแทนลุงทั้งสองคนซึ่งเป็นลูกศิษย์ที่อยู่ด้วยกันมานานเพราะมีรสนิยมเดียวกัน
“นังผีร้าย… นังผีร่านอย่างมึงต้องโดนกูแทง”
ดูเหมือนว่าในแววตานั้นมีประกายของความหื่นมากกว่าความโกรธ อาจารย์คงกราดเสียงคำรามเกรี้ยวกราดเสียงดังกึกก้องไปทั้งห้องสี่เหลี่ยม
เจตน์รู้สึกตกใจเมื่อได้ยินคำว่า ‘แทง’
แต่ด้วยความกังวลและหวาดกลัวตาจึงเหลือบมองไปยังพานทองเหลือง ตั้งอยู่ตรงหน้าโต๊ะหมู่บูชาใกล้กับหัวกะโหลกสีขาว มีมีดหมอปลายแหลมสีดำลงอักขระดูขลังวางอยู่บนพาน
Guest
