เพียงก้อนดิน

"ว่าไง? มึงอยากได้ข้อเสนอเดียวกับมันไหม?"

อิฐถามคนที่หน้าปูดบวมเลือดแห้งเปอะหน้าจนจำหน้าเดิมแทบไม่ได้ แต่ที่จำได้ชัดเจนคือแววตา

"......."

"ใบ้?"

"ไม่นะครับ มันพูดได้" ยักษ์ที่ไม่รู้ว่าเจ้านายถามใครแต่ก็ตอบออกไปตามข้อมูลที่รู้มา

"ฮืม แสดงว่าอยากใบ้ เลยซ้อมไว้เงี้ยหรอ?"

อิฐพูดจายียวน หวังกวนโมโหเด็กเหี้*ที่บังอาจเอายามาปล่อยในพื้นที่ของเขา ทั้งที่เขาก็เคยเตือนไปแล้ว แถมรอบนี้จำนวนยาก็เพิ่มขึ้นเสียด้วย

"........"

"ไม่ตอบ? ยักษ์ง้างปากมัน"

"ครับ!!"

ยักษ์รับคำเจ้านาย เดินเข้าหาดินก่อนเตะเข้าที่ท้องของดิน แล้วถีบจนดินหงายหลังกระแทกผนัง

พลั่ว! พลั่ว! พลั่ว!

ตึก!!

ปึก!!

"อึก.... อึก"

ดินได้แต่อดทนกับความเจ็บปวด โดยไม่ส่งเสียงร้อง หรืออ้อนวรขอใดๆออกไป มีเสียงเพียงสีหน้าที่บ่งบอกว่าเจ็บเท่านั้น