[Ebook]บัดเตอร์ฟลายสายบด

บทนำ 

ตอนแรกผมไม่ใช่คนแบบนี้หรอก ที่ทำไปก็เพื่อประชดแฟนเก่าที่มันแอบเล่นชู้กันกับเพื่อนสนิทของผม! ใช่ครับทั้งสองคนคือคนที่ผมไว้ใจมากที่สุดแต่ดันมาหักหลังกันแบบนี้ผมตั้งรับแทบไม่ทันเลยแหละ ปล่อยตัวเองอ่อนแออยู่แบบนั้นนานหลายเดือนจนอยู่มาคืนหนึ่งจึงนึกได้ว่า ทำไมต้องเป็นผมคนเดียวที่เจ็บปวด ในเมื่ออีสองตัวนั้นทำผมเจ็บปวดขนาดนี้ มันต้องเจ็บปวดมากกว่าผม 

"มึงว่าคนนี้หล่อไหมอีบัด"  

ปากก็ถามหรอกแต่เพื่อนสาวยังคงนั่งนิ่งเล่นมือถือต่อไปไม่สนใจผมที่หันมองตามคอแทบเคล็ดอยู่แล้ว 

"ใครหล่อ?" 

ว่าด้วยเรื่องคนหล่อมีหรือที่ผมจะปล่อยหัวข้อบทสนทนานี้ตกไป แล้วอีเปรี้ยวมันจะไม่ยื่นมือถือมาให้ผมดูจริง ๆ เหรอเนี่ย...อยากดูแล้วว่าคนในรูปที่มันกำลังจ้อง ซูมเข้าซูมออกหน้าจออยู่ตอนนี้มันจะเป็นยังไง 

"เนี่ย...ให้ทายว่าใคร"  

รอบนี้เปรี้ยวไม่ปล่อยให้ผมได้นั่งเก้อยื่นโทรศัพท์มาจ่อหน้าผม ใกล้เหมือนกับว่าอีกไม่กี่เซนเหม่งของผมคงติดกับหน้าจอแล้ว ไม่ได้ด่าอะไรมันเพราะสมองผมจดจ่อรูปภาพหนุ่มหล่อที่มันเบลอไปทั้งหมด 

มันใกล้เกิน มองไม่เห็น ได้แต่จับมือเพื่อนสาวขยับออกไปให้ห่างอีกนิด  

"หล่อนะ...หล่อดี" 

"ตกลงคือหล่อใช่ไหม ทำไมคำพูดมึงดูไม่ค่อยมีน้ำหนักเลย" 

"กูว่าหน้าตาเขาคุ้น ๆ เลยยังชมหล่อได้ไม่สุด กูรู้สึกคุ้นมากกว่า" 

คุ้นที่ว่าคือองค์รวมทั้งหมดของใบหน้าผู้ชายในรูปนี้มันคล้ายคลึงกับใครบางคนที่ผมเหมือนจะเคยรู้จักมาเสียก่อน แต่นึกเท่าไหร่มันก็นึกไม่ออกนี่แหละ มันติดอยู่ปลายคิ้วแล้วนะแต่ยังคงคิดไม่ออกเหมือนเดิม 

"พี่อีชีสไง เมียน้อยผัวเก่ามึงอะ" 

"จริงดิ!"  

รีบจับโทรศัพท์ของมันเข้ามาดูรูปผู้ชายคนนั้นอีกครั้งคราวนี้ผมเริ่มสังเกตให้ดีขึ้นพลางนึกถึงหน้าชีสอดีตเพื่อนรักเก่าของผมที่มันหักเหลี่ยมโหดจนเกินจะให้อภัย 

ชีสมันคือเพื่อนที่ผมกล้าพูดเต็มปากว่ามันสนิทกับผมมาก กิน นอน อยู่ เล่นด้วยกันตลอดตอนเข้ามหาวิทยาลัยใหม่ ๆ ผมมีแฟนก็จะเอามาแนะนำให้ชีสรู้จักคนแรกตลอด 

ซึ่งมันดันเกินเหตุการณ์หนึ่งขึ้นนั่นคือมันแอบกินผัวของผม! กินกันในห้องนอนของผมด้วยซ้ำ บนเตียงที่ผมใช้เอากับผัว สร้างความแตกแยกระหว่างผมกับไอ้เพื่อนรักคนนี้อย่างต่อไม่ติดเลย 

เอาเรื่องเก่ามาเล่าตอนนี้ผมไม่ค่อยรู้สึกอะไรแล้วแหละ แต่ถ้าถามถึงอาการของผมตอนนั้นบอกได้เลยว่าเจ็บเจียนตาย เสียใจที่คนรักนอกใจพ่วงมาด้วยความเสียใจที่เพื่อนสุดแสนจะไว้ใจหักหลังดังเป๊าะ!  

ด้วยเหตุนี้สองตัวนั้นก็ทำเรื่องย้ายออกพร้อมกันแล้วไปเรียนต่อที่อื่น ย้ายหนีแบบดื้อ ๆ ทิ้งความไม่เข้าใจไว้ให้ผมคิดมากเป็นเดือน 

สิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นเหมือนตัวแปรสำคัญทำให้ผมเปลี่ยนไป จากเด็กหนุ่มนักศึกษาวัยใสกลายมาเป็นคนร่านนี่สิ ประชดความรักด้วยการเอากับคนไปทั่ว ไม่ผูกมัดใครเลยแม้แต่คนเดียว ทำไปทำมาเกิดติดใจขึ้นจนผมได้ฉายาบัดเตอร์ฟลายสายบดมาจนถึงทุกวันนี้ 

ยอมรับว่าช่วงแรก ๆ ผมแค่กะว่าเอากับผู้ชายคนอื่น ๆ ไปทั่วเพียงเพราะอยากจะประชดอีพี่หมี รวมถึงแก้แค้นเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด 

ได้ข่าวว่ามันรักพี่ชายมันมาก หวงสุด ๆ เพราะดีกรีนายแบบชื่อดัง 

ผมก็เลย... 

"เก่งมากเลยนะครับ ถ้าไม่บอกว่างานแรกพี่ไม่รู้เลยนะเนี่ย เหมือนมืออาชีพมาก" 

"อุ้ย..." 

ระหว่างที่กำลังเดินกลับจากห้องเปลี่ยนชุด มีเสียงหนึ่งทำเอาผมสะดุ้งเล็กน้อยในตอนที่มีคนเดินเข้ามาเอ่ยชมจากด้านหลัง เสียงทุ้ม ๆ แบบนี้อดคิดไม่ได้เลยว่าเป็น 

"พี่เชน..." 

ไม่ต้องอดหรอกเพราะคิดถูกแล้ว เป็นพี่เชนสุดหล่อจริง ๆ ด้วย 

"ขอบคุณครับพี่เชน ที่จริงผมแค่ปล่อยไปตามประสาแหละ ไม่รู้หรอกว่าต้องทำไงบ้าง รู้แค่ว่าถ่าย ๆ ไป" 

"นี่ขนาดแค่ว่าถ่าย ๆ ไปยังดีขนาดนี้ ถ้าตั้งใจถ่ายจะขนาดไหนเนี่ย" 

อย่ายิ้มแบบนั้นสิพี่เชน รอยยิ้มแสนดีบวกกับน้ำเสียงขาวสะอาด คนบ้าอะไรหล่อชะมัด พออยู่ในชุดเตรียมถ่ายแบบต่อแบบนี้ยิ่งหล่อ โอ้ย เป็นคนที่ใช้คำว่าหล่อได้สิ้นเปลืองมากจริง ๆ 

"..." 

แต่ดันหล่อได้แป๊บเดียวแหละเพราะอยู่ ๆ ก็สังเกตเห็นความคล้ายคลึงของใบหน้าชีสเพื่อนรัก(?)ขึ้นมาพอดี รอยยิ้มที่กำลังส่งไปให้แทบจะหุบลงจนหมด  

ไม่ได้ ๆ ต้องทำตัวน่ารักโปรยเสน่ห์ใส่พี่เชนไว้ 

รักพี่ชายมากใช่ไหม? แล้วถ้าพี่ชายมันมาเป็นผัวผมขึ้นมา อย่ามาร้องโหยหวนแล้วกัน 

“ต้องการอะไร?” ชีสกดเสียงต่ำถาม แววตาสั่นระริก 

“ไม่ได้ต้องการอะไรเลยชีส แค่อยากได้คำขอโทษจากปากคนแบบมึง” 

“ให้กูขอโทษมึงเรื่องอะไร?” 

“???” 

เอาจริงดิ ที่ถามออกมานี่คือไม่รู้จริง ๆ หรือแกล้งโง่ เมื่อสักครู่ผมยอมรับว่าเศร้าเพราะเผลอไปนึกถึงและขุดเรื่องราวเก่า ๆ ขึ้นมาทับถมตัวเอง แต่แล้วอารมณ์ของผมก็พุ่งปรี้ดขึ้นมาอีกครั้งเพราะปากหมา ๆ ของอีเหี้ยนี่ 

“อ๋อ ตลอดเวลาที่มึงหายไปไม่มีสักเสี้ยววิเลยหรอที่จะทำให้มึงคิดได้?” 

“อย่ามาเพ้อเจ้อ เลิกขุดเรื่องเก่า ๆ ขึ้นมาพูดสักที อะไรที่มันจบไปแล้วก็ให้มันจบเถอะบัด” 

“หยุด ๆ สรุปมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ บอกพี่ได้นะพี่จะได้ช่วยเคลียร์” 

“ก็น้องพี่อะแอบมาเป็นชู้กับแฟนของบัด ที่มันย้ายมหาลัยกลางคันก็เรื่องนี้แหละครับพี่เชน” 

“!!! ฮะ? คนอย่างชีสเนี่ยนะ” 

ผมมีความสุขนะกับการใช้ชีวิตไปเรื่อยแบบนี้ตอนแรกว่าจะทำพอให้ตัวเองไม่ต้องจมดิ่งกับความเจ็บปวดนาน จริง ๆ ที่ทำก็เพื่อจะหนีจากความเศร้า 

"พอร์ชครับ" 

พอร์ชขยับเข้ามากระซิบบอกชื่อกับผมเสียงแหบทุ้ม แถมเขายังใช้โอกาสที่เรากำลังใกล้ชิดกันนี้สูดดมกลิ่นของผมจากซอกคออีก 

ร้าย...รู้จักกันแค่นี้ผมก็รู้แล้วว่าต้องร้ายมาก ๆ 

"เราเห็นพอร์ชส่งซิกให้เราตั้งแต่หัวค่ำแล้วนะ...มีอะไรหรือเปล่า? " 

มีอะไรที่ผมว่าก็คือ สนใจไปต่อด้วยกันหรือเปล่า ถ้าเขาตอบว่ามีก็แสดงว่าสนใจ ในใจเอาแต่ภาวนาขอให้พอร์ชตอบว่ามีเถอะ เพราะผมอยากมีด้วยใจจะขาด 

"ถ้าเราตอบว่ามีล่ะ บัดเตอร์จะไปมีกับเราไหม? " 

หนุ่มลูกครึ่งยิ้มมุมปาก ดวงตาส่อแววถูกใจผมเป็นอย่างมาก แบบถ้ากินหัวผมได้ตอนนี้คงเขมือบไปแล้ว ส่วนมือของเขาที่ว่างจากการถือแก้วมันเริ่มยุ่มย่ามกับร่างกายผม ขยับลูบไล้ช่วงเอวของผมไปมาผ่านเนื้อผ้าซีทรูตัวบางเฉียบ บีบ ๆ ลูบ ๆ อยู่แบบนั้นไม่วางมือ 

"ที่ไหนดี?” ผมเอ่ยถาม 

"ห้องน้ำเลยไหม? " 

หืม...เอาเลยเหรอ...ในห้องน้ำผับเนี่ยนะ รู้ทั้งรู้นี่ว่าผับนี้มันไม่ค่อยมิดชิดเสียเท่าไหร่ แถมผู้คนเกือบครึ่งพันได้มั้งตอนนี้ พลุกพล่านสุด ๆ  

แต่ถ้าพอร์ชอยากได้ความท้าทายผมไม่ขัดอยู่แล้ว ถุงยางที่เตรียมมาก็พร้อมแล้วด้วย 

"งั้นลองบอกสรรพคุณของตัวเองมาซิว่าทำไมเราต้องยอมไปกับพอร์ชด้วย" 

"เรา60..." 

แต่เอาไปเอามาผมดันชอบนี่สิ ชอบในความอิสระอยากทำอะไรก็ทำไม่ต้องกังวลว่าคนจะคิดอย่างไร ชอบที่ไปอยู่ไหนคนก็ให้ความสนใจ ชอบเวลาที่ได้อยู่เหนือพวกผู้ชายเจ้าเล่ห์ทั้งปวง 

การเอากับผู้ชายที่เราอยากได้หรือหมายปองมันดีมาก ๆ เลยนะ 

ดีจนผมกลับไปเป็น บัดเตอร์ คนเดิมไม่ได้อีกแล้ว 

ตอนนี้ผมดันได้ฉายา บัดเตอร์ฟลายสายบด แล้วนี่สิ... 

ผมเจอความแซ่บ ความเสียวมาเกือบทุกรูปแบบ ตั้งตนแล้วว่าจะไม่มีแฟนอีกเลยเพราะเจ็บปวดกับรักครั้งก่อนมาก

แต่ใครจะไปคิดว่าวันหนึ่งดันมีเด็กหน้าจืดคนหนึ่งที่ตามจีบผมในผับจะทำให้ผมติดใจ ผมไม่ได้ติดใจในความเก่งกาจของเรื่องบนเตียง ไม่ได้ติดใจในหน้าตาเพราะหน้าไอ้เด็กนั่นเรียกว่าเฉิ่มได้เลย แต่ผมติดใจในความให้เกียรติ การดูแลราวกับผมเป็นเจ้าหญิง ทุ่มเท เอาใจใส่

“ผมยอมไปได้ทุกที่เลยนะ ขอแค่มีพี่ไปด้วย” 

กำลังตั้งรับประโยคก่อนหน้าทว่าโดนปล่อยหมัดฮุคด้วยประโยคต่อมาอีก เนี่ย...ก็เป็นเสียแบบนี้ ใครมันจะเดาทางถูกล่ะ กำลังนั่งจ้องหน้ามันจู่ ๆ ผมดันมีคำถามหนึ่งผุดขึ้นมาในหัว “ขอถามคำหนึ่ง” 

“ครับ?” 

“ที่ทำอยู่ตอนนี้แค่อยากให้ควงแขนอย่างเดียวเลยใช่ไหม?” 

“จริง ๆ ก็อยากได้มากกว่าควงแขนนั่นแหละ แต่ไม่รู้จะไปถึงขั้นนั้นได้หรือเปล่า” 

ยอมรับว่าพอฟังจบสมองมันเผลอคิดไปไกลแต่พอนึกได้ว่าคำพูดเหล่านี้ออกมาจากปากไอ้ตี๋นี่ จำต้องหยุดความคิดไว้เสียก่อนเพราะแทบทุกครั้งเลยที่คาดการณ์ผิด ผมนั่งเงียบรอฟังว่าน้องตาขีดจะพูดอะไรต่อ เห็นมองกันยิ้ม ๆ แบบนั้นน่าจะแอบเขินอยู่แต่คงกำลังเก็บอาการเหมือนกับผม 

“ไม่พูดดีกว่าครับ มันลามก” 

“แหนะ...แสดงว่าอยากทำอะไรมิดีมิร้ายเพื่อนพี่หรอน้องตี๋” เมื่อเปรี้ยวมีโอกาสก็ผสมโรง ใส่ไฟเข้าไปอีกจนรอบนี้เป็นน้องตี๋เองที่เขินจนต้องเบือนหน้าหนีไปแอบยิ้ม ดูดู๊...ดูเด็กมันทำ 

“ก็...ผม...” 

“...” 

“อยากโอบไหล่พี่บัดเตอร์ด้วยครับ” 

“โอ้ย...” 

และใช่...นั่นคือเสียงสิ้นหวังของผมเอง บอกแล้วว่าเราคิดอะไรแทนมันไม่ได้เลยเพราะคิดผิดหมด ลามกที่มันว่าคือการแตะเนื้อต้องตัวสินะ เชื่อแล้วว่าที่ผ่านมาไม่เคยมีประสบการณ์จริง ๆ ความสดใหม่ที่น้องมันแสดงออกมาให้ได้เห็นคงจะเป็นตัวตนของน้องมันจริง ๆ 

ทำให้หนุ่มหล่อ หุ่นแซ่บ เรื่องบนเตียงเด่น  

แพ้ไอ้เด็กนี่เสียราบคาบ 

แต่ถึงน้องเฉิ่มนั่นจะตามจีบผมยังไง ผมขอยังไม่มีความสัมพันธ์เชิงคู่รักแล้วกัน...ผมกลัวการมีความรักแล้ว 

เว้นแต่น้องเฉิ่มนั่นจะทำให้ผมมั่นใจและเข้ามาทำลายกำแพงที่ผมสร้างเอาไว้ได้ ถึงตอนนั้นค่อยมาว่ากันอีกที ว่าน้องเฉิ่มนั่นจะได้เลื่อนตำแหน่งมาเป็นผัวของผมหรือไม่... 

ข้อความจากนักเขียน 

นิยายเรื่องนี้เราตั้งใจแต่งออกมาให้ออกในรูปแบบของ PWP นะคะ ช่วงแรก ๆ ส่วนมากจะเป็นฉากร้อนแรงอย่างว่า เส้นเรื่องจะถูกนำโดยน้องนายเอกของพวกเรานั่นก็คือน้องบัดเตอร์ หรือน้องเนย หรือบัดเตอร์ฟลายสายบด น้องมีปมด้านความรักจนส่งผลต่อการกระทำของน้อง 

อยากให้ทุกคนอ่านไปจนถึงตอนท้าย ๆ นะคะจะได้รู้ว่าแท้จริงแล้วน้องเป็นคนอย่างไร อย่างที่บอกว่านิยายเรื่องนี้จะมีฉากอย่างว่าเยอะแต่เส้นเรื่องของน้องยังมีรสชาติอื่น ๆ ด้วยน้า ปมความรักมีความซับซ้อนกว่าเรื่องอื่น ๆ เล็กน้อย มีเสียว มีรัก มีเศร้า มีโกรธ ครบรสจริง ๆ ค่ะ

และที่สำคัญ เรื่องนี้มีพระเอกนะคะ อยากให้ได้รู้จักพระเอกของเรื่องจริง ๆ มันนุบนิบหัวใจมาก ๆ หากเคยอ่านเรื่องของเราจะรู้ดีว่าเราเสิร์ฟความหวานนุ่มฟูหัวใจเก่งมาก และเรื่องนี้อุ่นหัวใจจริง ๆ ค่ะ หากเบื่อฉากเซ็กส์ช่วงแรก ช่วงหลัง ๆ มีพักเบรคอยู่นะคะ อย่างเพิ่งทิ้งไรต์ไปไหนน้า 

สุดท้ายแล้ว นิยายเรื่องนี้ดีไม่ได้อย่างไรสามารถติชมได้เลย แต่อย่าเพิ่งหักดาวกันเลยนะคะ ให้โอกาสนักเขียนตัวเล็ก ๆ คนนี้ได้พัฒนาฝีมือด้วยนะคะ  

รักและขอบคุณสำหรับแรงซัฟพอร์ตจากทุกคนมาก ๆ ค่ะ จุ๊บมั๊วะ 

เขียนโดย MarkkiE 

ภาพปกโดย Flyynn77 / Ducky wee 

พิสูจน์อักษรโดย MarkkiE 

จัดรูปเล่มโดย MarkkiE 

สงวนสิทธิ์ตามราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 และฉบับแก้ไขเพิ่มเติม 

นิยายเรื่องนี้ถูกสร้างมาจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่อนุญาตให้ดัดแปลง คัดลอก แก้ไขส่วนใดส่วนหนึ่งของเนื้อหาและภาพประกอบ และไม่อนุญาตให้แจกจ่ายหรือดัดแปลงนำไปเผยแพร่ในรูปแบบต่าง ๆ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากผู้เขียน