คำเตือน!!!
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
สถานที่ ผู้คน คิดขึ้นมาเองทั้งหมดไม่ได้อ้างอิงจากที่ไหนๆ
โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน และคอมเม้นต์อย่างมีสติ
เรื่องย่อ
อามินชายหนุ่มกำพร้าที่ต้องใช้ชีวิตดิ้นรนไปวันๆ ได้เข้าไปช่วยชีวิตแมวจรตัวหนึ่งที่ติดอยู่ตรงกลางถนน แต่เขามัวแต่สนใจเจ้าแมวดำตัวนั้นจนไม่รู้ว่ามีรถวิ่งมาด้วยความเร็วกำลังมุ่งตรงมาทางตนเอง ระหว่างที่เขากำลังอุ้มแมวดำตัวนั้นกลับมาที่ข้างถนนก็ได้ยินเสียงบีบแตรรถดังขึ้น แต่มันก็สายเกินไปซะแล้ว อามินถูกรถชนอย่างแรงเพราะเอาตัวบังร่างของเจ้าแมวดำเอาไว้ เขาคิดว่าตนเองจะต้องตายไปซะแล้ว แต่เมื่อรู้ตัวอีกทีกลับพบว่าตนเองมาอยู่ในร่างของตัวร้ายไร้สมองในนิยายน้ำเน่าที่ตนเองอ่านยังไม่จบซะได้ แถมตัวร้ายคนนี้ยังมีชื่อเหมือนกันกับเขาอีกด้วย
ในตอนแรกอามินงุนงงและตกใจเป็นอย่างมาก แต่ในเมื่อได้มาอยู่ที่นี่แล้ว แถมยังมีพ่อที่คอยดูแลและทะนุทะนอมอย่างที่ตนเองปรารถนามาโดยตลอด อามินจึงตั้งปนิธานเอาไว้ว่าจะเลิกโง่และจะใช้ชีวิตที่ได้มาใหม่นี้ให้ดีที่สุด และจะไม่สนใจพวกตัวเอกพวกนั้นอีก แต่ไหงคุณพระรองถึงได้หันกลับมาสนใจเขาแทนเพียงเพราะเขาด่าอีกคนว่าโง่กัน….
“ไม่คิดว่าคนอย่างเธอจะสนใจงานศิลปะพวกนี้ด้วย”
“คุณอีกแล้วเหรอ!!..วันนี้ก้าวขาผิดออกจากบ้านอีกแล้วสิเนี่ย เซ็งจริง”
“เป็นฉันมันทำไมไม่ทราบ”
“เพราะไม่อยากคุยกับคุณครับ”
“ทำไม?”
“ผมไม่อยากคุยกับคนโง่”
“นี่!..เด็กบ้านี่ด่าฉันว่าโง่สองรอบแล้วนะมันจะเกินไปแล้ว”
“เธอว่าฉันโง่เธอเองก็โง่เหมือนกันนั้นแหละ”
“แต่ตอนนี้ผมตาสว่างแล้วอย่างไรล่ะครับ ไม่เหมือนคุณที่โง่อยู่ตลอด”
“นี่!!” ตกลงเขาเดินตามมาให้ตนเองโดนด่าอีกรอบใช่ไหมเนี่ย
______________________________________
ผลงานเรื่องใหม่ของไรท์มาแล้วจ้าาา
ฝากผลงานเรื่องที่ 10 ของไรท์เอาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของนักอ่านด้วยนะคะ ช่วยสนับสนุนนักเขียนคนนี้หน่อยได้ไหมคะ!!
ติชม คอมเม้นต์เข้ามาพูดคุยกับไรท์ได้นะคะ ไรท์อยากมีเพื่อนคุยมากๆ
**สงวนลิขสิทธ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช ๒๕๓๗ และฉบับแก้ไขเพิ่มเติม ไม่อนุญาตให้คัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข ส่วนหนึ่งส่วนใดของเนื้อหา หรือถ่ายสำเนาเพื่อแจกจ่าย/จำหน่าย โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากผู้เขียน
Guest
