My Microchip อาทิตย์ตะวัน

อาทิตย์หนุ่มวิศวะคอมที่ชีวิตไม่ได้เป็นไปในแบบที่เขาคาดหวังไว้สักเท่าไหร่นัก ทั้งเรื่องทางบ้าน ทั้งเรื่องความรัก อุตส่าห์ดั้นด้นนำพาตัวเองมาเรียนมหาลัยได้ทั้งที แต่ก็ต้องดันมาเกลียดขี้หน้าตะวันตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอกันซะได้ ทำให้ช่วงชีวิตในมหาลัยของเขามีแต่ความอลหม่านวุ่นวาย และไม่วายที่จะมีตะวันเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเช่นกัน 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

“มึงจะเคาะอะไรนักหนาวะไอ้…” 

ยังพูดไม่ทันจบประโยค อาทิตย์ก็ชะงักไปทันทีที่เปิดประตูออกมาแล้วเห็นว่าเป็นตะวันที่ยืนอยู่ตรงหน้าห้องเขา ส่วนตะวันเองก็ดูมีท่าทีตกตะลึงไปไม่แพ้กัน เพราะเขาก็ไม่ได้คาดหวังว่าอาทิตย์จะมายืนอยู่ตรงหน้าในสภาพที่นุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวแบบนี้ 

“ตะวัน? มาได้ไง!” อาทิตย์เผยใบหน้าที่รู้สึกตกใจ และประหลาดใจอย่างสุดขีด 

“ขอเข้าไปหน่อยได้ไหม?” ตะวันพยายามตั้งสติ และไม่สนใจกับเครื่องนุ่งห่มของอาทิตย์ 

“รู้ได้ไงว่าห้องกูอยู่ที่นี่?” อาทิตย์ยังคงยืนจ้องมองตะวันด้วยความสงสัย ก่อนที่จะกวาดสายตาชะเง้อมองดูรอบ ๆ และตัดสินใจให้อีกฝ่ายเข้าห้องมา 

ตะวันเดินตามอาทิตย์เข้าไปในห้องโดยที่สายตาของเขาก็พลางเหลือบมองไปที่เรือนร่างของอาทิตย์อย่างไม่ละสายตา 

“มองไร!?” 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

“อาทิตย์!!” ตะวันเรียกคนที่พึ่งเดินลงจากรถไปเสียงดัง 

“ว่าไง?” อาทิตย์หันกลับมามองทางต้นเสียงเรียกที่ของเขา 

ตะวันค่อย ๆ เดินจากข้าง ๆ รถ อ้อมมาหาอาทิตย์ที่ยืนรอฟังอยู่ แล้วจู่ ๆ เขาก็เริ่มแสดงท่าทีที่เหมือนกับคนมึนเมา ใบหน้าที่เคยดูสดใสยิ้มแย้มเมื่อก่อนหน้า แต่ตอนนี้ดวงตาทั้งสองข้างกลับปรือเหมือนคนเมาไปซะอย่างนั้น และน้ำเสียงที่เคยชัดเจนก็เริ่มเอื่อยเฉื่อยเชื่องช้าตามไปด้วย ตะวันแกล้งทำเป็นเดินเดินโซเซเข้ามาไปอาทิตย์ ก่อนจะร้องขอเขาด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน 

“อาทิตย์ คือ…เหมือนเราจะเมาเลยอ่ะ ขอนอนค้างที่นี่นะ”  

“เมา?? เมาอะไร เมื่อกี้ขับรถมาก็ยังไม่เห็นเมาเลย?” อาทิตย์ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย 

“เอ่อออ สงสัยมันเมาย้อนหลังอ่ะ เหล้าร้านพี่โจ้เป็นแบบนี้ตลอดเลย ให้เรานอนค้างที่นี่ด้วยเถอะนะ” 

“ไม่เอา เดี๋ยวพวกไอ้เบสก็สงสัยอีก” อาทิตย์พยายามบ่ายเบี่ยงไม่ยอมให้ตะวันนอนค้างด้วย 

ตะวันทำหน้าตาเศร้าสร้อยที่ได้ยินอาทิตย์ปฏิเสธเขาพร้อมพูดตัดพ้อออกมาอย่างน้อยใจ 

“ถ้าขับรถกลับไปก็คงจะโดนตำรวจจับแน่เลย คงต้องขึ้นโรงพักอีกแล้วสิ่นะ เห้อออ แต่กว่าจะขับไปเจอด่านตำรวจ ก็คงจะขับไปชนต้นไม้แถวไหนก่อนซะมั้ง จะมีชีวิตรอดกลับไปถึงบ้านรึเปล่าก็ไม่รู้” ตะวันพูดเสร็จก็ชายตาไปมองอาทิตย์ด้วยสายตาที่ดูน่าสงสาร 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

"กูขอโทษแล้วไง...จะให้กูลุกไปจุ๊บหน้าผากมึงไหม? ฮื้ม??" 

"ได้หรอ?" 

"ตะวัน!!!" 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

เราไม่ใช่สายเขียนคำพูดที่ดูจินตนาการได้ยากเท่าไหร่นะครับ เคยลองพยายามดูแล้ว แต่รู้สึกว่าไม่ใช่ทางจริง ๆ ฉะนั้นงานเขียนของเราจะเน้นใช้คำ 

ที่อ่านแล้วเข้าใจง่ายนะครับ  

ช่องทางการติดตาม 

Facebook: https://www.facebook.com/rapa.mohk? 

TikTok: https://www.tiktok.com/@rapamohk?_t=ZS-8uuzi5bQOYM&_r=1 

Twitter / X: https://x.com/rapamohk?s=21