พลอย การุณ(ยฆาต)

ภัค...มานั่งนี่สิลูก ภควัติ เดินไปนั่งข้างๆเธออย่างว่าง่าย 

เธอยิ้มให้เขา มืออุ่นแตะมือเขาไว้แน่น แววตาของเธอดูอบอุ่นเหมือนเคย  

แต่ก็เหมือน...มีบางอย่างซ่อนอยู่ แล้วเธอก็พูดเบา ๆ  

ด้วยน้ำเสียงที่ทั้งเหนื่อยล้า และเหม่อลอย  

เจนจิรา... เธอกลับมาแล้ว  

พร้อมกับน้ำตา ที่ค่อยๆไหลออกจากตาแม่ 

ภควัติเบิกตาโพลง เขาถอยออกเล็กน้อย ก่อนจะจับมือแม่แน่นขึ้นอีก  

แม่... ใคร ผมภควัตินะ ใคร ใครคือ...เจนจิรา พลันหันหน้า มองไปยังจุดเดียวที่แม่มอง  

พรรณนิภานิ่งไปชั่วครู่... น้ำตายังคลออยู่ ขอบตาล่างสั่นไหวระริก  

ดังเขื่อนที่กั้นน้ำใกล้จะแตกอีกครั้งนึง ก่อนที่จะถอนหายใจ  

และค่อยๆเอนตัวลงนอน เธอไม่พูดอะไรอีก นอกจากมองออกไปตรงนั้น 

หรือ... มีบางอย่างนอกหน้าต่าง ที่ ภควัต มองไม่เห็น ซ้อนทับอยู่