ยอมแล้วครับ ผมรักเด็กเรียนคนนี้
ธีเร็กซ์ & มุกไหม
นางเอกสวย ฉลาด เด็กเรียน
พระเอกกะล่อน เพลย์บอย
‘ธีเร็กซ์’ รูปหล่อ บ้านรวย วิศวะฯเครื่องกลผู้สั่งเด็กเอนมานอนด้วย แต่พอตื่นขึ้นกลับกลายเป็นว่าเขาเปิดซิงเด็กรับใช้ในบ้านของตัวเองไปแล้ว อีกทั้งยังบังเอิญซื้อเธอมาด้วยเงินจำนวนหนึ่ง ปากก็บอกไม่สนใจแต่ตามหึงเธอตลอดและหาข้ออ้างที่เธอเป็นลูกหนี้ของเขา
‘มุกไหม’ ลูกสาวคนรับใช้ เรียบร้อย เรียนแพทย์ฯ แต่โชคร้ายโดนแฟนกับเพื่อนสนิทหักหลังจนเกือบเอาตัวไม่รอด พอรอดมาแล้วก็ต้องมีหนี้ติดตัว แต่ไม่รู้ทำไมเจ้าหนี้ถึงเอาแต่รังแกไม่จบไม่สิ้น เธอเองก็ค่อยๆ หลงรักเขาเข้านี่สิ
*สปอยล์เนื้อหา*
“ฉันพูดจริงๆ นะคะคุณธีเร็กซ์ ฉันโดนหลอกจริงๆ ค่ะ...ฉันโดนแฟนกับเพื่อนหลอก...” มุกไหมตัดสินใจพูดสิ่งที่อัดอั้นตันใจออกมาโดยไม่รู้ว่าทำให้ธีเร็กซ์มองเธอเปลี่ยนไป
“ฮะ? แฟน? มีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่”
ธีเร็กซ์มองมุกไหมหัวจรดเท้าอีกรอบ อันที่จริงหากตัดสภาพที่ดูแย่จนไม่น่ามองของเธอตอนนี้ เธอก็ดูเป็นผู้หญิงรูปร่างหน้าตาใช้ได้คนหนึ่ง แต่เท่าที่รู้ เธอค่อนข้างเรียบร้อยและไม่ค่อยมีปากมีเสียงเวลาเจอเธอที่บ้าน แม่เขาก็ชอบชื่นชมเธอบ่อยๆ ขนาดเขาไม่ค่อยอยู่บ้านยังเคยได้ยินแม่พูดอวยเธอตั้งหลายครั้ง ทำนองว่าเป็นลูกคนใช้แต่รักดี รักเรียน อนาคตเป็นแพทย์หญิงที่น่าชื่นชมสุดๆ
ไหนว่ารักดี ตั้งใจเรียน แล้วเอาเวลาไหนไปมีแฟน
เขาคิดว่าเธอแอ๊บ... ต่อหน้าผู้ใหญ่ก็ทำเป็นดีอย่างโน้นอย่างนี้ ลับหลังก็คงทำตัวเหลวแหลกจนพลาดมาแบบนี้
“เอ่อ...ก็นานแล้วค่ะ แต่ว่าเรื่องนั้นไม่สำคัญหรอกค่ะ ฉันโดนพวกเขาหลอกไปขายให้กับไอ้เสี่ยนั่น ฉันหนีมาได้ ตอนนั้นเหนื่อยและเพลียมากจนเผลอเข้าไปนอนในรถของใครก็ไม่รู้ พอมารู้ตัวอีกทีก็ไปอยู่บนเตียงกับคุณ...เอ่อ...” พอพูดถึงเรื่องที่ได้เจอกัน สมองดันฉายภาพตอนที่อยู่บนเตียงกับเขา ใบหน้าที่แดงอยู่แล้วเพราะพิษไข้กลับแดงขึ้นไปอีก
ธีเร็กซ์ก็ไม่ต่างกัน พอเธอจบประโยคแบบนี้ สมองฉายภาพที่เขามีความสุขและเพลิดเพลินเรื่องบนเตียงกับคนที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเป็นเธอ แต่น่าแปลกใจตรงที่ มันเป็นเซ็กซ์ที่รู้สึกดีเอามากๆ เลย
ทว่าสมองอีกซีกสั่งให้ปิดจบเรื่องนี้ออกไปจากสมอง ก่อนที่มันจะถลำลึกไปมากกว่านี้
“เรื่องเมื่อคืน คิดเสียว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น” ในเมื่อมันเป็นเรื่องสุดวิสัย เขาเองก็จ้างเด็กเอนมานอนส่วนเธอดันเข้ามาทำให้เขาเข้าใจว่าเธอเป็นเด็กเอนพอดี
ไม่มีใครตั้งใจให้เรื่องเมื่อคืนมันเกิดขึ้น ก็ลืมๆ มันไป ต่างคนต่างแยกย้าย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็แล้วกัน
“เอ่อ คุณธีเร็กซ์คะ เรื่องหนี้ห้าล้าน...”
“มีปัญญา ก็หามาใช้คืน”
*คำเตือน*
*นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิง ไม่มีเจตนาพาดพิงบุคคล หรือสถานที่ใด
**มีการใช้คำหยาบ เพื่ออรรถรสในความบันเทิง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
**สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ไม่อนุญาตให้แสกนหนังสือ หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งเพื่อสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ ไม่เช่นนั้นจะถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์ มีความผิดทางอาญา
Guest
