ลัก(รัก)ผิดตัว

“เพราะเธอมีหน้าเหมือนคนที่เขาแค้น… 

จึงต้องรับผลของบาปที่ไม่เคยได้ก่อ” 

ม่านฟ้า—หญิงสาวเงียบ ๆ ที่เติบโตมาในบ้านที่ไม่มีใครต้องการ 

เธอไม่เคยเอ่ยเสียงเมื่อถูกตัดสิน ไม่เคยโต้แย้งเมื่อถูกเข้าใจผิด 

เพราะความเงียบคือเกราะเดียวที่เธอใช้ป้องกันตัวจากโลกที่ไม่เคยรับฟัง 

แต่ในวันที่เธอเลือกจะจากบ้านเกิด 

เดินทางไปยัง “ประเทศหนึ่ง” ที่พี่สาวฝาแฝดเคยทิ้งอดีตดำมืดไว้เบื้องหลัง 

เธอกลับต้องเผชิญกับผู้ชายที่ไม่เคยรู้จักเธอจริง ๆ 

เลนินซ์—ชายผู้มีอิทธิพลในโลกใต้เงา 

ผู้มองเธอเป็น “บีบี” ผู้หญิงที่เขาเกลียดและเคยเกือบพรากชีวิตน้องชายเขาไป

เขาไม่ฟังคำปฏิเสธ ไม่สนคำอธิบาย

ม่านฟ้ารู้ดีว่าเธอไม่ใช่บีบี

แต่เธอก็รู้มากพอจะ “เงียบไว้”

เพราะความจริงบางเรื่อง...ถ้าเอ่ยออกมา

เด็กคนหนึ่งอาจไม่มีโอกาสได้ลืมตาดูโลก 

ในความเข้าใจผิดที่บีบรัดหัวใจ 

เธอจะยืนอยู่ได้อย่างไร…โดยที่ไม่สูญเสียความเป็นตัวเอง 

และเขา—จะมองเห็นความจริงได้หรือไม่ 

เมื่อสายตาเต็มไปด้วยความแค้นจนบดบังทุกสิ่ง