คำโปรย
เพราะความเป็นเพื่อนกันมานาน
ทำให้ความรู้สึกดีที่มีให้กันกลายเป็นความสัมพันธ์ (รัก)
....ที่ต้องเก็บเป็นความลับ
ซัน ชัชชน
ปิ่น ปิ่นชนก
ตัวอย่าง
“รู้หรือเปล่าว่าเธอไม่รับสายเรามากี่ชั่วโมงแล้ว” เสียงเข้มเอ่ยมาตามสายไม่ได้สนใจคำทักทายก่อนหน้าสักนิด
“เจ็ดสิบแปดชั่วโมง...” แน่นอนว่าเธอต้องจำได้ และรู้ด้วยว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิด เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดของเขาเลยสักนิด
“แล้วจะโกรธไปอีกกี่ชั่วโมง”
“เราไม่ได้โกรธ...เราแค่ทำตัวไม่ถูก” เธอไม่ได้โกรธ เธอแค่รู้สึกอายจนทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะวางตัวยังไงเวลาที่คุยกับเขา
“ทำไม?”
“ก็...”ปิ่นชนกถึงกับหน้าแดง พยายามข่มความเขินอาย ไม่นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น “ช่างมันเถอะ เราลืมมันไปหมดแล้ว วันนั้นเราเองก็จำไม่ได้แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น...ขอโทษนะที่ทำให้อึดอัด”
“เราไม่เคยอึดอัด แค่ไม่ชอบ”
ปิ่นชนกถึงกับนิ่งไปทันที รับรู้ได้ถึงความรู้สึกของเขาจากน้ำเสียงที่เปล่งออกมา
“เราก็ไม่ชอบ ไม่ชอบเลยสักนิด” ไม่ใช่แค่เขาที่ไม่ชอบ เธอเองก็ไม่ชอบเหมือนกัน ช่วงเวลาที่ไม่ได้คุยกัน เป็นช่วงเวลาที่เธอไม่มีความสุขเลยแม้แต่น้อย แต่ละวันผ่านไปด้วยความเบื่อหน่าย
“สัญญานะว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก ต่อให้ไม่พอใจอะไรก็ต้องคุยกัน”
“อืม เราสัญญา”ไม่บ่อยที่เขาจะให้เธอสัญญา หรือต่อให้เขาไม่พูดเธอก็ไม่มีวันที่จะทำมันอีกอย่างแน่นอน
...............................................................
“ที่ไหนต่อดี?”
“อะไร?” ปิ่นชนกหันไปมองคนถามอย่างไม่เข้าใจ
“พาแฟนไปเปิดตัวไง...บ้านเธอหรือว่าบ้านเรา”
“แล้วแต่ซันสิ เรายังไงก็ได้” ไม่ว่าจะเป็นที่บ้านของเขาก่อน หรือว่าบ้านของเธอก่อน เธอก็ไม่ติดอะไร ไม่ว่าจะที่ไหนสุดท้ายทุกคนก็ต้องรู้ว่าเธอกับเขาคบกัน
“งั้นก็ที่นี่”
“ฮือ?” เป็นอีกครั้งที่เธอต้องหันกลับไปมองเขาอย่างไม่เข้าใจ ในห้องพักมีเธอกับเขาแค่สองคน แล้วจะเปิดตัวให้ใครรู้
“เปิดตัวเธอกับเราไง แค่สองคน...แบบเปิดอกคุยกัน” ชัชชนเอ่ยขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะตวัดวงแขนแกร่งอุ้มร่างบางขึ้นมาแนบอก
ปิ่นชนกถึงกับหน้าแดง รู้ได้ทันทีว่าเป้าหมายของเขาคือห้องนอนที่อยู่ด้านใน ไม่ว่าจะเปิดตัวแบบไหน ถ้าเป็นเขาเธอก็พร้อมเปิดทั้งนั้น...
...............................................................
Guest
