ร้อยไว้ให้รัก

พีส—หญิงสาวผู้มีชื่อแปลว่า “ความสงบ” เติบโตมาในโลกที่เสียงของเธอแทบไม่เคยดังก้องไปถึงใคร รักความเงียบ ไม่ชอบโต้แย้ง และใช้ชีวิตตามคำสั่งของผู้มีพระคุณ โดยไม่เคยตั้งคำถาม…แม้กระทั่งวันที่ท่านขอให้เธอแต่งงาน

พันรบ—ชายหนุ่มผู้มีชื่อเหมือนคำท้าทาย “พร้อมรบ” ไม่เคยยอมใครง่ายๆ เขาดื้อดึง และปากร้ายเกินกว่าจะทนเห็นความไม่ยุติธรรม โดยเฉพาะเมื่อรู้ว่าผู้หญิงที่มักนิ่งเงียบคนนั้น…กำลังจะเข้ามาทำให้ความรักของพี่ชายเขาสั่นคลอน

แต่งงาน…ถึงแม้ว่าพี่ชายของเขาจะตอบรับ แต่มี เหรอที่เขาจะยอมรับคำสั่งนี้ง่ายๆ

เขากีดกันเธอในทุกทาง ค่อนขอดเธอว่าไร้ความคิด เป็นแค่ตุ๊กตากระเบื้องที่มีไว้เพียงประดับตกแต่งตระกูล

ท่ามกลางความเงียบของพีส

และไฟแห่งการต่อต้านของพันรบ

โชคชะตาจึงเริ่มดึงรั้งเรื่องราวในอดีตที่ใครบางคนผูกไว้…เรียงร้อยขึ้นใหม่เพื่อปลดปมสิ่งที่เรียกว่า “รัก”

———————————————————

“เรียกพีสว่าพีสเฉยๆ เหมือนคนอื่นๆ ก็ได้ค่ะ” พันรบพยักหน้าช้าๆ มุมปากยกขึ้น

“ก็แค่อยากจะให้เกียรติหลานรักคุณตาน่ะ เพราะดูจะทำอะไรๆ ก็ได้อย่างใจคุณตาไปหมดซะทุกอย่าง” ไม่ใช่หรอกหญิงสาวรู้ดี การเรียกอย่างสุภาพของเขาคือการขีดเส้นว่าเธอคือคนนอก

“พีสก็แค่ทำในสิ่งที่ทำได้” เธอสวนกลับ เพราะรู้สึกว่าคนตรงหน้าจงใจจะกระทบกระเทียบเธอ

“ไม่ใช่ทำในสิ่งที่ทำได้ แต่ควรทำในสิ่งที่ควรทำ การเออออกับคุณตาไปหมดทุกอย่างมันไม่ได้ดูเป็นเด็กดี แต่มันดู...คิดไม่เป็น” ทิวากรพยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจกับคำพูดที่เพิ่งได้ยินจากปากของคนที่เพิ่งเจอหน้า ราวกับตำหนิเธอ

“คะ” พันรบเข้าเรื่อง

“พี่ปีแสงมีคนรักอยู่แล้ว แล้วเขาก็รักกันมาก” สายตาสบกันนิ่ง ทิวากรพยายามกล้ำกลืนความรู้สึกไม่อยากแสดงออกมากนัก

“งั้นก็บอกคุณปู่เองสิคะ”

———————————————————

ฝากเรื่องใหม่ของไรท์ด้วยย แล้วเจอกันเร็วๆนี้จ้า :)