พ่อเลี้ยงหนุ่มวัยใกล้สามสิบ ถูกแม่บังเกิดเกล้ากดดันแกมรบเร้าเรื่องมีครอบครัวอยู่ทุกวี่ทุกวัน จนในที่สุดพ่อเลี้ยงภูดิทก็ตัดสินใจว่าคงถึงเวลาที่จะต้องมีเมียสักที
เขาเดินทางไปหาน้ำหนึ่ง ชนิกานต์ หลานสาวสุดสวยของเพื่อนรักคุณตา เพื่อยืนยันให้คำมั่นกับครอบครัวเธอว่าทันทีที่ชนิกานต์เรียนจบปริญญาตรี เขาจะให้พ่อแม่มาสู่ขอ พาเธอกลับไปเป็นแม่เลี้ยงแห่งไร่ภูษณะ
ทว่าคาดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุพลิกผัน
เขาหรืออุตส่าห์ทิ้งงาน ดั้นด้นไปขอจองนางฟ้ามาเป็นแม่ของลูก แต่เกิดเหตุอาเพศบางประการทำให้ได้ยัยม้าแคระหน้าจืด อย่างเบญทรายกลับไร่มาแทนเสียนี่…
พ่อเลี้ยงเมืองน่านโดนลูบคมจนบิ่น เสียเหลี่ยมครั้งนี้เจ็บจำจนตาย แต่ครั้นจะบ่ายเบี่ยงไม่รับผิดชอบเบญทราย ตั๋วบินเดี่ยวเที่ยวห้องกรงก็กระดิกนิ้วรออยู่
ยังอีกตั้ง 3 วัน กว่ายัยเปี๊ยกจะอายุครบ 18 ปีบริบูรณ์!
แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาจะไม่ยอมรับเบญทรายเป็นเมียออกหน้าออกตาอย่างเด็ดขาด!
อย่าได้คิดว่าตัวเองจะได้เป็นหนูตกถังข้าวสารได้ชูคอเป็นแม่เลี้ยงเชียว อย่างเธอมีวาสนาเป็นได้แค่คนงานในไร่เท่านั้นแหละยัยม้าแคระ!
เบญทรายรู้ตัวดีว่าเธอไม่มีอะไรที่สู้พี่สาวอย่างน้ำหนึ่งได้สักกระผีกริ้น มักมีคนพูดเปรียบเทียบอยู่บ่อยๆ ว่าอยู่ด้วยกันแล้วเหมือนคุณหนูกับคนรับใช้ เหมือนเพชรเจิดจรัสกับกรวดทราย ฯลฯ
แต่ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่มีคนเปรียบเทียบว่าพี่สาวเป็นนางฟ้า ส่วนตัวเธอเป็นม้าแคระ…
ผู้ชายอะไรปากคอเราะราย ช่างกระทบกระเทียบเปรียบเปรยไม่มีใครเกิน!
หากเธอมีทางเลือก สาบานเลยว่าจะไม่ไปอยู่ไร่ภูษณะกับอีตาลุงหน้าหนวดตัวใหญ่เป็นยักษ์นี่เด็ดขาด!
สิ่งที่เสียไปแล้วไม่อาจเรียกย้อนคืนได้ ทว่าในความโชคร้ายยังมีโชคดี การไปอยู่กับพ่อเลี้ยงเมืองน่านทำให้เธอรอดพ้นเงื้อมมือลุงชิษณุที่จ้องจะเคลมเธอ
หลังจากนี้เธอไม่เรียกร้องอะไรมากมาย ขอแค่มีที่ซุกหัวนอน มีงานให้ทำแลกข้าว แล้วก็ได้เรียนหนังสือต่ออย่างที่หวัง เพื่อที่ในอนาคตจะได้หางานดีๆ สร้างเนื้อสร้างตัว เลี้ยงดูตัวเองได้ ไม่ต้องคอยพึ่งพาใครอย่างที่แล้วมา
Guest
