อ่านฟรีทุกวัน เวลา 19.30 ค่ะ^^
≧☉_☉≦
โม่หลิวหยาง
“หม่อมฉันชอบองค์ชายสามเพคะ”
โม่หลิวหยางขมวดคิ้ว มองเจ้าของเอวคอดกิ่วที่พอเหมาะพอดีกับมือเขาอย่างเหลือเชื่อ สบตาคนงามตรงหน้า ก่อนจะถอนหายใจ สบตานางแล้วเขาจะกล้าพูดได้อย่างไรว่า ไม่ชอบ
ให้ตายสิ…อวี่ไฉฟงงดงามโดยที่เขาไม่ต้องพยายามข่มใจให้ชอบด้วยซ้ำ
งามกว่านี้ก็มีมากมาย แต่น่ารักเท่าคนตรงหน้านี้จะไปหาจากที่ไหน
ตั้งใจจะทำตัวเป็นกบฏชิงบัลลังก์พี่ชายของตนเองแล้วแท้ ๆ คนที่เข้าใจไปเองว่าเป็นแม่ของลูกเขากลับมาทำให้เปลี่ยนใจไปเสียได้ อยากให้ใครสักคนภูมิใจ ใครสักคนที่ว่าเหมือนจะอยู่ตรงหน้า เขาคิดว่าเขาชอบอวี่ไฉฟงแล้วเป็นแน่!
ตกอยู่ในห้วงรักด้วยความช้ำใจมาหลายปี พอพบกับสตรีตรงหน้า ลืมความไม่สมหวังในรักที่ถูกหักหลังไปเสียสิ้น
ชื่อคนรักเก่าคืออะไร ชักจะเริ่มได้ยินไม่ชัด มองสตรีที่ไม่เคยขัดใจเขาแล้วก็ใจเต้นระรัว อวี่ไฉฟงน่ารักจนแทบบ้า พยายามหุบยิ้มแล้วแต่ทำไม่ได้ อยากปฏิเสธอยู่หรอกว่าไม่ชอบ แต่ปากดันบอกความในใจ บอกนางไปพร้อมแก้มที่แดงก่ำทั้งสองข้าง “ข้าก็ชอบเจ้า”
(◕‿◕✿)
อวี่ไฉฟง
ได้รับโอกาสกลับมาแก้ไข ทำให้ชีวิตของตนเองและสามีที่ดีต่อนางยิ่งในชาติที่แล้วฝ่าฟันอุปสรรคที่ล่วงรู้มาในชาตินี้ให้ได้ คนในครอบครัวของนางต้องมีชีวิตสืบต่อไป องค์ชายสามต้องไม่ถูกตราหน้าว่าเป็นกบฏ ชาติที่แล้วเขากำลังจะรัก ชาตินี้เขาต้องรักนางแล้ว
อวี่ไฉฟงไม่คิดจะทำให้เขาเลิกรักจ้าวอันเหนิง ด้วยว่าปลายทางสุดท้ายปรากฏแจ้งแก่สายตาแล้ว คนทำชั่วชอบหักหลังจะถูกหักหลังเสียเอง ทำให้องค์ชายสามเลิกรักคนเก่าของเขาไม่ง่าย ทำให้เขารักนางง่ายมากกว่า!
ชีวิตนี้ใครได้ใกล้ชิด มีหรือจะไม่รักและเอ็นดูอวี่ไฉฟงผู้นี้ โม่หลิวหยางก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น เป็นแม่ของลูกแล้วต้องเป็นสตรีที่รักยิ่ง!
เส้นขององค์ชายสามที่เคยขีดไว้ให้ อวี่ไฉฟงไม่ตัด แต่นางจะเหยียบข้ามไปเลย ล้ำเส้น ล้ำเส้น…ล้ำทุกวันเดี๋ยวเส้นก็ขาดเอง!
Guest
