หญิงแต่งกายเป็นชายชัด ๆ กลับพูดให้กลายเป็นชายแต่งกายเป็นหญิง...เว้นเสียแต่จะตรวจร่างกาย หาไม่นางก็ไม่เชื่อหรอกว่าจะข่มความรู้สึกนึกคิดของหวังจ้วงหู่ยามฉุกระหุกเช่นนี้ไว้ไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นสตรีแต่งตัวเป็นบุรุษยังไม่ทำให้ผู้อื่นรู้สึกอย่างไร ทว่าในทางกลับกันบุรุษสวมชุดสตรีนั้น... ไป๋ลู่จงใจขยับเข้าประชิดเข้าไปอีก ทำคล้ายกับว่าหากเขาไม่รับปาก นาง บุรุษ ผู้นี้ก็จะเกาะหนึบเข้าไปแล้วนะ!
จริงดังคาด หลังจากได้ยินนางกล่าวเช่นนี้ สีหน้าของหวังจ้วงหู่ก็แปรเปลี่ยนไป
“เอาเถิด เปลี่ยนห้องแล้วกัน”
หวังจ้วงหู่เว้นระยะห่างออกไปอีกหน่อยก่อนเบือนหน้าไปพร้อมหัวใจที่พบกับความผิดหวังซ้ำสอง นึกไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายกลับเป็นบุรุษไปเสียได้ เมื่อเป็นเช่นนี้ก็ยิ่งไม่มีทางจะใช่นางแล้ว