“ห๊ะ!! อะไรนะคะ., คุณมิ้มเนี้ยนะท้อง เป็นไปได้ยังไง ไม่มีทางค่ะ คุณมิ้มไม่เคยมีแฟนสักคน แล้วคุณมิ้มจะท้องได้ยังไง” แป้งผู้ที่ดูแลเขมิกามาอย่างดี เธอไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เตวัฒน์พูด
“แป้ง!! ฉันไม่รู้นะว่าเจ้านายแป้งไปทำอะไรไม่ดีมา ต่อไปนี้ห้ามให้เขมิกามาอยู่บนเรือนใหญ่อีก ฉันไม่อยากเห็นหน้าเขมิกาอีกต่อไป ส่วนเรื่องตั้งครรภ์แป้งก็พาเธอไปฝากท้องที่โรงพยาบาลไหนก็ได้แต่ต้องไม่ใช่โรงพยาบาลของฉัน.,”
ตอนรู้ว่าเขมิกาตั้งครรภ์ว่าช็อกแล้ว พอได้ยินเตวัฒน์พูดไล่เขมิกาออกจากบ้านและห้ามฝากครรภ์ในโรงพยาบาลของเขาอีกแป้งยิ่งช็อกหนักกว่าเดิม
“คุณตุนท์จะให้คุณมิ้มไปอยู่ที่ไหนเหรอค่ะ.,”
“เรือนขาว และบอกเจ้านายของแป้งด้วยว่าห้ามมายุ่งวุ่นวายบนตึกใหญ่อีก ฉันไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าฉันมีน้องสาวที่ไม่รักดี.,”
เขมิกาเดินกลับห้องนอนของตัวเองเหมือนนกปีกหัก เด็กสาวได้ยินว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์และเตวัฒน์นั้นรับไม่ได้ ถึงขั้นไล่ออกจากเรือนใหญ่ และยังไม่ให้เธอขึ้นมาวุ่นวายที่ตึกใหญ่อีก แต่ที่ทำให้เขมิกาเสียใจมากที่สุดคือเตวัฒน์ไม่ต้องการมีน้องสาวแบบเธออีกต่อไป น้ำตาที่นองหน้าตั้งแต่ได้ยินเตวัฒน์เกรียวกร้าดใส่แป้ง จนถึงตอนนี้ที่เด็กสาวมานั่งอยู่ภายในห้องนอนของตัวเอง น้ำตานั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดไหล
“แม่ขอโทษนะลูก แม่ขอโทษที่พ่อของลูกเค้าไม่ต้องการเราอีกแล้ว” เด็กสาวลูบหน้าท้องของตัวเองเบาๆ