ทะลุมิติมาเป็นพรินเซสไซบีเรียนในปกครองของอาจารย์หมออลาสกัน

“The boundaries which divide Life from Death are at best Shadowy and vague. Who shall say where the one ends, and where the other begins?” 

- E.A.Poe[1] 

“เส้นแบ่งระหว่างชีวิตและความตาย มองอย่างไรล้วนมืดมัวมิชัดตา ใครบอกว่าฝั่งหนึ่งสิ้นสุดเพียงนี้หนา และอีกฝั่งเริ่มต้นที่ใดกัน” 

[1] ส่วนหนึ่งจากบทกวีของ Edgar Allan Poe นักเขียน กวี บรรณาธิการและนักวิจารณ์วรรณกรรมชาวอเมริกัน ปี ค.ศ. 1809 – 1849 

หลายครั้งที่เราคิดว่าความตายคือจุดสิ้นสุดของชีวิต เชื่อกันว่าจิตสุดท้ายนั้นแข็งแกร่งและจะนำทางดวงวิญญาณของผู้วายชนม์ไปสู่แดนสุขาวดีสุขสงบ 

ฉัน..มทินาคนนี้คือผู้ใช้ความตายของตนพิสูจน์ได้ประจักษ์แล้วว่าทุกสิ่งที่คิดนั้นผิดมหันต์ 

ทั้งที่เฝ้าปรารถนาอยากเป็นนางฟ้าบนสวรรค์ นางเอก เจ้าหญิงหรือราชินีสักคนในห้วงนิมิตดับสูญ แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น เมื่อฉันดันทะลุมิติเข้าไปในนิยายที่ซื้อมาเพราะหน้าปกและคำโปรย เนื้อหาไม่ได้แตะ นั่นทำให้ไม่อาจรู้ชะตากรรมของเจ้าหญิงนางเอกในเรื่อง ไม่ต้องพูดถึงพระเอก ...ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนไหน...หรือตัวไหน? 

โลกคู่ขนานในนิยายเป็นช่วงสงครามโลก ป่าเถื่อน โหดร้าย ไม่ได้มีเพียงกองทัพ ปืน รถถัง แต่ยังเต็มไปด้วยอำนาจลึกลับ ตำนานเมืองและเรื่องเล่าขานของหมาป่าขาวสัตว์เทพคุ้มบัลลังก์แห่งรัตติกาล... 

ตอนนี้ฉันหนาวเหน็บจับขั้วหัวใจเมื่อรอบกายปกคลุมไปด้วยหิมะขาวโพลนท่ามกลางป่าสนดำทะมึนไร้แสงสว่างสาดส่อง สองขาต้องออกวิ่งแม้สิ้นแรง ฉันหนีหัวซุกหัวซุนจากการไล่ล่าของฝูงหมาอลาสกันที่ตามไล่หลังคำรามลั่นหมายจะขย้ำฉีกร่างของฉัน 

ดวงตาของพวกมันเรืองแสงเปล่งประกายในความมืดไม่ต่างจากอสุรกายตัวขนสี่ขาขนาดใหญ่ยักษ์พอกับหมีกริตลี 

‘คนเรามันจะตายแล้วตายอีกได้เร็วขนาดนี้เลยหรือ ฉันทำไมจึงได้อาภัพแบบนี้นะ’ ฉันนึกคิดรำพันอย่างน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตา จนอดไม่ได้จะเปล่งวาจาตัดพ้อเสียงเบาหวิวหลุดปากออกมา 

“บรู้ววว!! หงิง” ...เฮ้ย! เสียงฉันไม่ใช่ฉัน นั่นมันเสียงหมาหอน!  

ภาพตัดสู่ความเวิ้งว้างอีกครั้ง ฉันคิดว่าตัวเองถูกกระชากหลอดลมแดดิ้นตายเสียแล้ว แต่เปล่าเลยเมื่อฟื้นขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ฉันอยู่ที่สถานพยาบาลในขั้วโลกเหนือ ข้างเตียงมีบุรุษปริศนากำลังใช้นัยน์ตาสีเฮเซลนัตของเขาจ้องมองฉันอย่างเดือดแค้นราวจะกินเลือดกินเนื้อ 

“ที่นี่ถิ่นอลาสกัน ไม่ใช่วังอาชวินเทอร์ ชีวิตของเธออยู่ในกำมือของฉัน อยากรอดก็ต้องปรับพฤติกรรม ฉันไม่ชอบพูดอะไรหลายครั้ง ถ้าทำไม่ได้ก็เตรียมตัวตายได้เลย” 

“น...นี่นาย ขู่จะฆ่าฉันงั้นเหรอ ฉันจำนายได้แล้ว หนึ่งในสี่เดนทรชนที่ทำให้ฉันต้องมีสภาพแบบนี้ ไอ้หมาชั่ว!” 

“ลืมกำพืดตัวเองหรือเปล่า ก่อนจะหยามเกียรติคนอื่น ช่วยกรุณาสำนึกด้วยว่าไซบีเรียนก็หมาเหมือนกัน” 

❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ 

X คำเตือน X 

พระเอกธงเทาเข้าถึงยาก ไม่ค่อยเห่า กัดเจ็บ ขย้ำจมเขี้ยว ก่อนอ่านแนะนำให้ฉีดยากันบาดทะยักและพิษสุนัขบ้ารอบสะดือ 

(พระ-นางไม่มีนอกกายนอกใจ) 

นิยายเรื่องนี้ มีเนื้อหาที่รังสรรค์จากจินตนาการของผู้แต่ง บทสนทนาของตัวละคร สถานที่ บุคลิกของตัวละครในนิยายสมมุติขึ้นทั้งหมด โดยไม่ยึดหลักความจริงทุกประการ 

เนื้อเรื่องเป็นการทะลุมิติย้อนเวลาไปยังดินแดนขั้วโลกปกคลุมด้วยทิวเขา ป่าสน หิมะ ท่ามกลางความหนาวเหน็บยังเต็มไปด้วยไฟสงคราม การแย่งชิงบัลลังก์กอบกู้ราชวงศ์ ก่อกบฎ ผสานแนวคิดวิทยาศาสตร์สมัยใหม่กับความเชื่อเก่าแก่ เรื่องราวเหนือจินตนาการที่ไม่อาจคาดเดา เป็นโลกแห่งแฟนตาซี ไม่มีอยู่จริง ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณ. 

 Update ความสนุกครบรสพบกันเวลา 06.15 น. ของวันนะคะ 

ลงตอนแรก 27/02/25 เวลา 06.15 น. 

นิยายเรื่องนี้แต่งจบแล้วค่ะ อยู่ในขั้นตอนการทำ e-book คาดว่าจะวางขาย 9/05/68 

มีทั้งรูปแบบ ปิ่นโต /ธัญวลัยและใน Meb ตอนพิเศษมีทั้งหมด 5 ตอน เนื้อหาต่อเนื่องจากเรื่องหลักและมีให้อ่านเฉพาะในอีบุ๊ก ไม่นำมาลงรายตอนค่ะ📌 

สามารถดูความเคลื่อนไหวผ่านหน้าเพจ FB : 30+ 

ขอบพระคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องราวสนุก ๆ ของพรีมภารัณนะคะ