กดติดตามนิยาย เพิ่มนิยายลงคลังไว้อ่านได้เลยจ้า
เมื่อไผ่หวาน ผู้หญิงที่จักรพรรดิเกลียดและเธอก็เกลียดเขาหอบลูก(ที่จักรพรรดิเพิ่งรู้ว่ามี)มาขออยู่ด้วย ไผ่หวานอ้างว่าถูกตามรังควาญจากชายชั่วอิทธิพลคับฟ้า แต่อยู่ดีไม่ว่าดีวันหนึ่งไผ่หวานประสบอุบัติเหตุความทรงจำหายไปเจ็ดปี จากเดิมที่ปัจจุบันเกลียดจักรพรรดิ กลับกลายเป็นว่าพอเห็นจักรพรรดิเมินใส่ ไผ่หวานก็เลยรุกจีบพ่อของลูกแบบรุกส่ายยั่วบดเพราะเข้าใจผิดคิดว่ายังรักหวานชื่น
"ไม่ต้องอ้อน ขนลุก"
"ทำไมล่ะคะ ก็เราเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอ"
"ระหว่างเราไม่เคยเป็นแฟนและไม่มีทางเป็นแฟนกันร้อยเปอร์เซ็นต์"
…..
“ก็เขาจะแย่งปะป๊าหนู”
“กีกี้ไม่ได้แย่งป๊า ถึงป๊าจะชอบกีกี้ ป๊าก็อยู่กับหนู ดูแลหนูได้เหมือนเดิม”
“ทำไมต้องชอบคุณป้ากีกี้คะ ปะป๊าไม่รักหม่าม้าเหรอ”
“ปะป๊ากับหม่าม้า เราเป็นเพื่อนกันครับ ไว้โตขึ้นกว่านี้หนูเข้าใจโลกมากขึ้น ป๊าจะอธิบายทุกอย่าง”
……..
“เนี่ยที่เกี๊ยวกล้าบอกลูกแล้วก็กล้าจีบแบบนี้ก็เพราะเห็นพี่ไท่เขิน ถ้าไม่เขิน เอาแต่หน้าบึ้งแล้วก็ดุ เกี๊ยวจะกล้าจีบกล้าบอกลูกเหรอ”
จักรพรรดิเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง เขาไม่รู้หรอกว่าตัวเองกำลังเขินหรือเปล่า อารมณ์ดิบของบุรุษเพศถูกปลุกเร้าให้แผ่ซ่านทั่วสรรพางค์กายจนกลบความรู้สึกอย่างอื่นไปหมด
“นะคะ ให้โอกาสเกี๊ยวจีบสักสามเดือนน้าา”
จักรพรรดิจะบ้าอยู่รอมร่อ นอกจากจะมือซนลูบไล้ทั่วแผงอกแล้วยังจะมาพูดเสียงหวานทำหน้าออดอ้อน
ทนไม่ไหวแล้วโว้ย
==========================
พระเอกโบ้แต่ไม่เลว ปากบอกไม่รัก แต่เขินตลอด เห็นเนินนมก็หื่น เห็นขาสวยๆฮรัมก็แข็ง พอเธอเลิกจีบก็ตามวอแวเหมือนหมาหงอย
กดเพิ่มเข้าชั้นไว้ด้วยน๊า จะได้ไม่พลาดความสนุกของหลัวหื่นยกกำลังสิบ
Guest
