ธารนางครวญ

" ตำราโบราณเชื่อถือได้มากน้อยแค่ไหนกล้วยไม้สีรุ้งมีจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้"

" แล้วไอ้กล้วยไม้สีรุ้งที่ว่านี่มันอยู่ที่ไหน"

" หุบเขามรณะ"

" พวกเอ็งคิดว่าหุบเขามรณะเป็นแค่หุบเขาธรรมดาที่ใครๆก็ไปได้อย่างงั้นเหรอ ผิดแล้ว"

" หุบเขามรณะเต็มไปด้วยอันตรายทั้งจากสัตว์ป่าอาถรรพ์ภูติผีและสิ่งลี้ลับ ล้อมรอบด้วยเทือกเขาทอดตัวเป็นแนวยาว ส่วนหนึ่งอยู่ฝั่งไทยอีกส่วนหนึ่งอยู่ฝั่งเพื่อนบ้าน"

สัตว์ประหลาดหน้าตาน่าเกลียดตัวใหญ่เหมือนคิงคองหัวล้านมีสามตาอ้าปากให้เห็นฟันแหลมคมเหมือนปลาปิรันย่า มันขยิบตาที่สามที่อยู่บนหน้าผากให้อาชวี

" เฮ้ย นั่น นั่นมันจะแดกนายแล้ว"

พรานมูเล่ใช้มีดฟันเครือไม้ที่ขึ้นอยู่แน่นขนัดออกแล้วพาทุกคนมุดเข้าไป ราวกับอยู่คนละโลกกับที่ผ่านมาเมื่อกี้ เมื่อหันหลังกลับไปมองเครือไม้ที่ลอดมาเมื่อกี้ก็หายไป รอบตัวถูกแทนที่ด้วยทะเลหินลูกรัง ไม่มีต้นไม้สักต้น แดดร้อนระอุ ไอร้อนพุ่งขึ้นจากพื้นเหมือนทางไปนรก

" ข้าว่าพวกเราน่าจะหลงเข้ามาในเมืองแม่ม่ายอิระวดีแล้วหล่ะ"