หวนกลับคืนรัก

ถึงแม้สมองจะสั่งการให้ขาทั้งสองก้าวเดินไปข้างหน้าเพื่อวิ่งไปขึ้นรถหลบหนีเหมือนกับคนอื่น ๆ ในค่าย แต่ความรู้สึกของเจ้าตัวกลับไม่อยากทำแบบนั้น ตัวเขาไม่เหลือเรี่ยวแรงที่จะวิ่งหนีอีกแล้วเพราะขาดสารอาหารมานานอีกทั้งยังไม่มีใจจะหนีอีกด้วย จึงเลือกยืนนิ่งอยู่กับที่มองภาพเหตุการณ์ความวุ่นวายรอบตัวดำเนินไปเรื่อย ๆ โดยไม่ขยับเขยื้อนไปไหน

จนกระทั่งมีซอมบี้กลุ่มหนึ่งสังเกตเห็นแล้ววิ่งมารุมกัดกินร่างกายผอมแห้งนั้น เวลาค่อย ๆ ผ่านไป เนื้อบนร่างกายหลุดแว่งออก แต่กลับไม่มีเสียงกรีดร้องเหมือนคนอื่น ๆ ไม่มีเสียงร่ำร้องสวดมนต์อ้อนวอนขอเทพองค์ใดให้ช่วยเหลือตน มีเพียงเสียงพร่ำบอกที่ดังก้องอยู่ในหัวว่าจะรีบตามไปหาใครอีกคนที่เดินทางล่วงหน้าไปเมื่อครึ่งปีก่อนสลับกับเสียงร้องตะโกนอย่างไม่ยินยอมและอยากจะรีบหนีจากสถานการณ์นี้ให้เร็วที่สุด

แต่สุดท้ายความเศร้าหมองทั้งหลายที่ได้เผชิญมาก็เป็นผู้ชนะในที่สุด