คำโปรย
อ้ายซินเหลียน บุตรสาวฮูหยินเอกแห่งจวนเสนาบดี ชีวิตเกิดมาพบเจอเพียงความสุขสบาย มารดาไม่ต้องแย่งชิงอำนาจกับเหล่าอนุในจวน นางจึงไม่เคยพบเจอการแก่งแย่งชิงดีของเหล่าสตรี นั่นจึงเป็นสาเหตุให้นางอ่อนแอ
หม่าฮุ่ยซือ แม่สามีหน้าไหว้หลังหลอก กลับกรอก ปลิ้นปล้อนราวกับนางจิ้งจอก ใครให้สิ่งที่ตนต้องการได้ก็เข้าข้างฝ่ายนั้น ความปากหวานของแม่สามีทำให้นางหลงคิดว่าเป็นพวกเดียวกับนาง แต่ใครจะรู้ว่านี่คืออสรพิษดี ๆ นี่เอง
สวี่ลี่เซียน ฮูหยิรองของสามีก็ไม่ต่างกัน ทำตัวน่าสงสารเป็นดอกบัวขาว ทั้งที่ข้างในเน่าเฟะยิ่งกว่าอาจม หญิงสาวผู้นี้คือคนที่สั่งควักหัวใจบุตรสาวนางเพื่อเอาไปทำยารักษาให้ลูกตัวเอง
สามีนางนะหรือ หึ!! เชวียนจิ่นสือแม่ทัพใหญ่บูรพา เขาเหมือนจะใส่ใจแต่ยามเกิดเรื่องกลับไม่เคยเอ่ยปากช่วยนางสักคำ ทำได้ดีเพียงหน้าที่แม่ทัพปกป้องแคว้น แต่ไม่เคยปกป้องฮูหยินของตัวเองได้เลยสักครั้ง
ชีวิตนางบัดซบนัก มีโอกาสแต่งเข้าจวนแม่ทัพแต่ไม่สามารถปกครองคนใต้บัญชาได้ ช่างโง่เขลาจริง ๆ สมแล้วที่นางสูญเสียทุกอย่างแม้กระทั่งเลือดเนื้อตัวเองเช่น ลูก
แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ผู้ใดที่มันทำอะไรไว้กับนางบ้าง นางขอคืนสิ่งนั้นให้พวกมันด้วยสองมือนี้เอง