เอนไหวดุจไผ่ลู่ลม

แม่ทัพหญิงแห่งกองทัพแดนใต้ถูกลอบทำร้ายและวางยาพิษสลายวรยุทธ หากไม่ได้รับการช่วยเหลือจากคนผู้หนึ่งนางก็คงไม่อาจรอดชีวิตเสียแล้ว 

ผู้ที่ได้ช่วยชีวิตเอาไว้กลับเป็นพ่อค้าฐานะต่ำต้อยซึ่งนางเคยดูถูกเหยียดหยาม แม้ไม่เข้าใจในเจตนาที่อีกฝ่ายช่วยเหลือ 

หากแต่เมื่อเวลาเนิ่นนานผ่านไป เหตุใดจิตใจของนางจึงเริ่มหวั่นไหวกับคนผู้นี้กันเล่า... 

โปรย...  

ซ่งเหวินจู๋ (ไผ่อันสูงส่ง) 

   'คนผู้หนึ่งเคยบอกกับนางไว้ว่า ต้นไผ่ที่แข็งแรงคงทน ต่อให้มีลมแรงมาปะทะมากเท่าใด มันก็เพียงเอนไหวลู่ไปตามลมเพื่อไม่ให้ตนต้องล้มลงไป เปรียบดังชีวิตคนเราแม้เจออุปสรรคมากเพียงใดก็ยังยืนหยัดอดทน ไม่ยินยอมถูกโค่นล้มลงไปอย่างง่ายดาย 

   ชีวิตของนางก็เปรียบเหมือนกับต้นไผ่ แม้พบเจอเรื่องราวถาโถมมากเพียงใดก็คงยังยืนหยัดสง่างามได้ดังเดิม  

   ต่อให้เขาคิดว่าตนเองเป็นเพียงต้นหญ้าอันต่ำต้อยและไม่คู่ควรนางก็หาได้ใส่ใจอันใดทั้งนั้น ยังอยากให้เขาอยู่เคียงข้างกัน...ไม่จากไปไหน' 

จินเฉ่าหยวน (ทุ่งหญ้าแห่งเงินทอง) 

  'ไผ่ต้นนี้...ได้หยั่งรากลึกลงในใจข้า จนยากจะถอดถอนออกไปได้เสียแล้ว' 

   'จู๋เอ๋อร์...ข้าเคยบอก ว่าหญ้าต้นนี้จะไม่จากไปไหน ต่อให้เจ้าจะเลือกเดินเส้นทางใด จะอยู่ตรงที่ใดก็ยังมีข้าอยู่เคียงข้าง หรือหากเจ้าเดินนำอยู่ข้างหน้า แต่แค่เพียงหันกลับมาก็ยังมีข้าที่เฝ้ารอคอยอยู่เสมอ' 

‘ไผ่เอนไหวลู่ลม  แผ่วพลิ้ว’ 

‘ลอยละลิ่วสู่ใจ  ไหวหวั่น’ 

‘แม้วันหนึ่งเราต้อง จากกัน’ 

‘ดวงชีวันจดจำ  ไม่ลืมเลือน’ 

สวัสดีนักอ่านทุกท่านค่ะ กลับมาอีกครั้งในเรื่องที่สาม 

เรื่องนี้จะสลับโหมดสลับโพกันเล็กน้อย (?) 

นางเอกเป็นแม่ทัพหญิง ส่วนพระเอกของเราเป็นพ่อค้าธรรมดานี่แหละค่ะ 

แต่อะไรที่ทำให้คนทั้งสองต้องมาเกี่ยวโยงเกี่ยวพันกัน ตามไปอ่านในเรื่องเลยค่า >< 

ปล. ตอนที่มีการติดเหรียญ จะติดนาน 7 วัน แล้วค่อยปลดกุญแจนะคะ  

ฝากติดตามเรื่องราวของท่านแม่ทัพหญิง กับ พ่อค้าหนุ่มหน้ามนคนหน้าหวานด้วยค่ะ