“คุณคีย์ ตั้งสติหน่อยสิครับ!!!” เสียงตะคอกของบอร์ดี้การ์ดหนุ่มดังก้องหลังเวที
ใบหน้าเหม่อล่องลอยของ ‘คีตกานต์’ พลันตกตะลึงหลังจากได้สติจากเสียงเรียกของบอร์ดี้การ์ด อย่าง “กัปตันคาเมล”
“คาเมล นายตะคอกผมเหรอ?” เจ้านายหนุ่มงุนงงปนสงสัยกับท่าทีของคนตัวยักษ์
“ก็คุณ...คุณคีย์กำลัง...” บอร์ดี้การ์ดลูกครึ่งอเมริกันอ้ำอึ้ง ดวงตาวูบไหวชั่ววินาทีก็กลับไปเป็นใบหน้าเย็นชาตามเดิม
“ผมทำอะไร?” นักดนตรีชื่อดังระดับโลกยังคงอยู่ในความงงเบลอ
“ช่างมันเถอะครับ เรากลับกันเถอะ” กัปตันคาเมลประคองร่างเจ้านายให้หมุนตัวตาม แต่อีกฝ่ายกลับขืนเกร็งไว้
“ผมกำลังยั่วยวนคุณอีกแล้วเหรอ!?” คีตกานต์เบิกตาโพลง
“คุณคีย์ไม่ต้องสนใจหรอก เดินครับ”
คีตกานต์ไม่ใช่แค่ยั่วยวนบอร์ดี้การ์ดหนุ่มลูกครึ่งอเมริกา ซึ่งถูกจ้างมาดูแลความปลอดภัยขั้นสูงสุด แต่เจ้านายกำลังปลุกปล้ำกัปตันคาเมลที่ตัวใหญ่ยักษ์จนทีมงานหลังเวทียังตกตะลึงไปตาม ๆ กัน
ทุกอย่างเกิดขึ้นโดยที่คีตกานต์ไม่รู้สึกตัว!!! ทุกครั้งหลังจากแสดงกีต้าร์ไฟบนเวที
“ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะคุณคีย์!!”
“แล้วทำไมนายต้องทน กัปตันคาเมล?”