สุดท้ายริทก็วิ่งตามรสลงไป
เสียงฝนที่ยังตกไม่หยุด ราวกับท้องฟ้ากำลังร้องไห้แทนเธอ รสยืนอยู่หน้าคอนโด
มือกอดตัวเองแน่น เสื้อเปียกไปครึ่งตัว แต่เธอไม่รู้สึกหนาว...เพราะในใจมันเย็นชาไปหมดแล้ว
เสียงฝีเท้าเร่งรีบดังขึ้นข้างหลัง ริทวิ่งตามออกมา
"พี่ครับช่วยฟังผมก่อน...อย่าไปแบบนี้ได้ไหม?"
รสไม่หันกลับไปมอง แต่พูดออกมาทั้งน้ำตา
"ถ้านายยังเห็นฉันมีค่าบ้าง…นายคงไม่ทำแบบนั้นตั้งแต่แรก"
"ผมมันโง่…แต่ผมรักพี่จริงๆ" ริทพูดเสียงสั่น
หญิงสาวหันกลับมาทั้งน้ำตา สบตาเขา
"รักเหรอ? ความรักของนาย...มันราคาถูกจังเลยนะ" รสพูดเสียงแหบพร่า
หญิงสาวก้าวเข้าไปหาเขา ใกล้พอที่จะได้กลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงคนอื่นบนเสื้อเชิ้ตของเขา
หัวใจของเธอเต้นช้า...เหมือนมันกำลังตายลงทีละจังหวะ
"นายรู้ไหม…สิ่งที่เจ็บไม่ใช่แค่การที่นายไปมีอะไรกับคนอื่น...แต่เป็นการที่นาย 'เลือก' ที่จะโกหกฉัน"
ริทก้มหน้าลง ราวกับไม่มีคำแก้ตัวใดจะมากพอ
หญิงสาวยิ้มทั้งน้ำตา แล้วพูดเบาๆ เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจาก
"จากนี้ไป…ไม่ต้องขอโทษ ไม่ต้องตามหา ไม่ต้องพิสูจน์อะไรอีก"
รสเดินผ่านเขาไปช้าๆ ทิ้งไว้เพียงเสียงฝนที่กระทบพื้นและความเงียบในหัวใจเขาที่กลืนกินทุกคำพูดของเธอ
ชายหนุ่มยืนมองแผ่นหลังของเธอที่ไกลออกไป…เขารู้ดีว่าเขาจะไม่มีวันได้เดินเคียงข้างเธออีกแล้ว
Guest
