สวัสดีคุณนักอ่านทุก ๆ ท่านนะคะ ฝากทุก ๆ คน เอ็นดูไรท์ตัวน้อย ๆ คนนี้ด้วยนะคะ
เมื่อครอบครัวต้องการให้ทั้งสองแต่งงานเป็นทองแผ่นเดียวกัน
ฝ่ายหนึ่งไม่ต้องการ จึงคอยหาทางปฏิเสธ ทั้ง ๆ ที่หัวใจถลำลึกไปเป็นของเขาโดยไม่รู้ตัว อีกฝ่ายหนึ่งก็ทำทุกวิธีทางเพื่อให้ได้แต่งงานกัน เพราะหัวใจมีเธออยู่ในนั้นมาเนิ่นนาน
เสิร์ฟน้ำจิ้มค่าา ????
"คุณ! ปล่อยฉันนะ"
"ทำไมต้องปล่อย ผัวกอดเมียแค่นิดหน่อยเอง ทำเป็นหวงตัวไปได้"
"นี่คุณ! พูดให้มันดี ๆ นะใครเป็นเมียคุณ เลิกตามตอแย ตามวุ่นวายกับฉันได้แล้ว ฉันบอกแล้วไงว่าให้มันจบ ๆ ไปเรื่องระหว่างเรา"
ทรรศยาพยายามดิ้นรนออกจากอ้อมกอดของเขา แต่ไม่ว่าจะดิ้นจะขืนตัวยังไง เขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอสักที อีกทั้งเธอยิ่งดิ้น เขาก็ยิ่งกอดรัดเธอแน่นขึ้น จนสุดท้ายเธอจึงหยุดดิ้นและยอมให้เขากอดอยู่อย่างนั้น
"ก็เรามีอะไรกันแล้ว ก็ต้องเป็นผัวเมียกันสิ ถามจริง ๆ เถอะ ทำไมคุณถึงไม่อยากแต่งงานกับฉัน"
พอคนในอ้อมกอดเลิกดิ้น วรพิชชาจึงค่อย ๆ ก้มใบหน้าลงไปชิดกับใบหูขาว แล้วเอ่ยถามถึงเหตุผลที่ทรรศยาไม่ต้องการแต่งงานกับเธอ
หากอ่านแล้วชอบนิยายของไรท์ ไรท์ขอ ♥️ คนละ 1 ดวง เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน๊าาา อย่าลืมกดติดตามกันไว้น๊า จะได้ไม่พลาดนิยายเรื่องใหม่ ๆ ของไรท์ด้วยค่ะ ????
ชื่อบุคคล สถานที่ และเหตุการณ์ต่าง ๆ แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่มีเจตนาอ้างอิง หรือทำให้เสียชื่อเสียง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ
Guest
