“อือ..ปะป๊า เจย์เดนขออีก” เสียงนุ่มหวานเอ่ยขอเป็นรอบที่เท่าไรไม่รู้ของวัน นัยต์ตากลมสวยสีทับทิมเชยมองผู้เป็นพ่อ มือนุ่มข้างนึงรูดดึงส่วนลำแท่งอวบหนาขึ้นลงอย่างตั้งใจ พยายามบีบเค้นน้ำพิสุทธิ์ออกมาทุกหยาดหยด กลืนหายเข้าไปในลำคอระหงจนหยดสุดท้าย
คาร์ซเลซกระตุกเมื่อถึงจุดสุดยอดอีกครา มือหยาบกร้านจับแท่นไม้ด้านหน้าไว้แน่น ขณะที่ลำตัวแอ่นโค้งเพื่อให้แก่นกายเข้าไปในปากบางจนสุดลำ
“ท่านบาทหลวง ท่านคิดว่าพระเจ้าจะให้อภัยแก่ความผิดบาปของข้าไหม” เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นอีกฝากนึงของแผ่นไม้
“อะ..อืม ลูกรู้ว่าตัวเองได้ทำผิดพลาดไป พระองค์จะต้องให้อภัยลูกแน่” คาร์เลซปรับอารมณ์ที่คุกรุ่นหลังถึงจุดสุดยอดอย่างรวดเร็วแล้วตอบไปเสียงสั่นเล็กน้อย
แรกเริ่มเขาก็เป็นเฉกเช่นปุถุชนทั่วไปที่รู้สึกผิดบาปมหันต์ ทว่าเมื่อวันเวลาวันแล้ววันเล่าผ่านไปจากความรู้สึกผิดก็กลายมาเป็นความเสียวซ่านและตื่นเต้นเช่นนี้
แต่ถ้าหากย้อนเวลากลับไปได้...
เขาก็จะทำเหมือนเดิม
#บาปลับของบาทหลวง
*คำเตือน*
บาปมาก เน้นว่าบาปมาก Nc ทุกตอน ไม่ใช่ incest
การมีเพศสัมพันธ์ในที่สาธาราณะ , การมีเพศสัมพันธ์กับตัวละครที่มีรูปร่างคล้ายเด็กไม่บรรลุนิติภาวะ,ผิดศีลธรรมทางศาสนา,ตัวละครมีการหยามเหยียดศาสนา,ตัวละครมีความผิดปกติทางความคิด
*ขอแจ้งว่าเรื่องนี้ติดเหรียญนะคะ*
คือวันแรกที่ลงเราเขียนไว้แล้วแต่ไม่รู้ไปทำอีท่าไหนมาดูอีกทีข้อความส่วนนั้นมันหายไปน่ะค่ะ ต้องขอโทษจริงๆเราเปิดpwpสองเรื่องเพื่อหาเงินเรียนค่ะ ถ้าใครยังติดตามต่อก็ขอขอบคุณจากใจนะคะ <3
Guest
