คำโปรย
“กะยังว่าบ่มัก ๆ”
คำปฏิเสธเสียงแข็งจากผู้ชายที่ชื่อ ‘รัก’ หากเหลือคนบนโลกนี้เพียงแค่ผู้หญิงที่ชื่อ ‘แอน’ คนเดียว เขายอมเอาจู๋ไปถูเสาไฟฟ้ายังจะดีเสียกว่า
เขาไม่มีวันรักผู้หญิงที่ชื่อแอน ไม่มีวัน!
---
ตัวอย่าง
แสงทองอร่ามค่อย ๆ สาดส่องลอดผ่านม่านเข้ามา ร่างหนาใหญ่โตขยับบดบังไม่ให้แสงกระทบกับการนอนหลับของคนมาเฝ้าไข้ ซึ่งยังคงนอนหดตัวอย่างน่ารัก โดยมีผ้าห่มลายคิตตี้คลุมร่างเอาไว้ ดวงตาคมฉ่ำเยิ้มมองแก้มเนียนขาวมีเลือดฝาดเหมือนผิวเด็ก
“คือตาฮักแท้วะ”
เขาอดที่จะสัมผัสแตะต้องเจ้าหญิงนิทราไม่ไหว ชักเข้าใจไอ้เจ้าชายในนิทาน ที่มันลักหลับเจ้าหญิง แต่เขาหักห้ามใจได้ ทำเพียงแค่ใช้นิ้วเรียวใหญ่ ไล้ตามแก้มนิ่ม อดไม่ไหวก็ก้มลงจูบแก้มนิ่มเสียเลย
“อื้อ…”
คนถูกกวนขยับตัวมือปัดป่ายเหมือนเขาเป็นแมลงหวี่แมลงวัน เขายืดตัวออกแต่ก็ไม่คิดจะขยับตัวออกห่าง เจ้าของร่างนุ่มนิ่มแม้แต่ก้าวเดียว ไม่คิดเบื่อเวลาจับจ้องใบหน้าเกลี้ยงเกลาแม้ยามไร้เครื่องสำอาง
เปลือกตาของคนหลับเริ่มขยับยุกยิก บ่งบอกว่าเจ้าตัวเริ่มรู้สึกตัวแล้ว ก่อนจะค่อย ๆ ปรือขึ้น ภาพแรกที่เห็นทำเอาเธอแทบผงะ เกือบจะหวีดร้องด้วยความกลัว นึกว่าผี ที่แท้หน้าบวมปูดก็คือคนที่เธอนอนเฝ้านี่เอง
“รักนี่เอง”
ลงอ่านฟรีถึงตอนที่ 5 ตั้งแต่ตอนที่ 6 ไรท์จะลงให้อ่านฟรี 2 วันแล้วติดเหรียญนะคะ ลงวันเว้นวันค่ะ
นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง บุคคล (ตัวละคร) ในเรื่องเกิดจากจินตนาการเพียงเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลใดบุคคลหนึ่ง
© สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558
ห้ามคัดลอกเนื้อหา แก้ไข ดัดแปลง ทำซ้ำ ทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่ง ไม่ว่าด้วยวิธิการใดๆ ทั้งสิ้น เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น