รักสุดท้ายของคุณนางร้ายอยู่ที่ฉัน

บทนำ  

รู้ไหม เหตุการณ์บนโลกนี้มักจะประหลาดขึ้นทุกวันจนฉันคิดไปเองว่ามันแปลก แต่ฉันก็ไม่คิดว่ามันจะแปลกได้ขนาดนี้ ฉันมีชื่อว่าเฟล ที่แปลได้ว่าตกจากฟากฟ้าหรือว่าอะไรสักอย่าง แต่ว่านั่นมันไม่สำคัญเท่ากับการที่ฉันได้รู้ว่าชีวิตของฉันซึ่งกำลังใช้อยู่ในตอนนี้ มันเป็นโลกนิยายเรื่องหนึ่งที่ใครบางคนแต่งขึ้นมาเท่านั้น ! 

และฉันก็ไม่ได้อยากจะรู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร แต่ช่วยแต่งๆให้ฉันเกิดมาร่ำรวยกับเขาสักหน่อยไม่ได้รึไง! ทำไมชีวิตฉันต้องเป็นแค่ตัวประกอบที่เห็นได้ตามฉากของผับที่พวกตัวเอกมักจะเข้ามาใช้บริการด้วยล่ะห๊ะ ฉันเป็นแค่เด็กสาวมหาลัยอายุ 21 ปีเองนะ ต้องทำงานตั้งสามกะ สามเวลา เพื่อที่จะได้มีเงินมาจ่ายค่าเทอมเนี่ย ชีวิตฉันกำลังเข้าขั้นวิกฤตอยู่แล้วรู้บ้างรึเปล่า ! 

“ เฟล กะนี้แกต่อพี่ได้เลยนะ ” 

หนึ่งในเพื่อนร่วมงานของผับเอ่ยบอกกับฉันที่กำลังนั่งหลังขดหลังแข็งขัดแก้วเหล้าอยู่น้อยๆก่อนจะเปลี่ยนใบหน้ามาเป็นคลี่ยิ้มหวานในทันทีที่ต้องรับไม้ต่อจากเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ 

“ ค่ะ พี่โอ๊ต ” 

“ เออ เฟลลืมบอกแกไป วันนี้จะมีแขกวีวีไอพีมาใช้บริการที่ผับเราด้วยนะ ไอ้บาลานมันลาหยุดไป เพราะงั้นแกต้องเป็นคนไปรับออเดอร์แทนมัน แต่ไม่ต้องห่วงน้อง รายนี้มาแปปๆก็ไปแล้ว ทิปหนักอยู่นะ นี่พี่รักเรานะเนี่ยถึงได้ยกให้ ”  

ยกให้บ้าอะไรล่ะ เจอแต่ละทีไม่เห็นเหมือนที่พูดไว้เลยสักคนเดียว ดีหน่อยก็แค่อ้วกใส่ฉัน ส่วนมากสุดก็ปาแก้วเหล้าใส่ ถึงทิปจะดีจริงแต่ก็เสี่ยงภัยสุดๆเลยนี่น่า ไม่รับก็ไม่ได้ด้วย เงินมันดีจริง เป็นตัวประกอบจะเลือกงานเยอะก็ไม่ได้หรอก  

โชคยังดีที่ฉันมีใบหน้าเป็นอาวุธทำให้ไม่ค่อยมีใครทำรุนแรงกับฉันเท่าไร เรียกได้ว่าเป็นตัวประกอบที่มีดีแต่หน้าตาอะนะ แต่ก็ช่างเถอะฉันตัดสินใจแล้วว่าต่อให้ฉันเป็นแค่ตัวประกอบฉันก็จะใช้ชีวิตตามปกตินั่นแหละ รู้ไปก็ไม่ได้ช่วยให้ชีวิตของฉันดีขึ้น ยังไงซะพระเอกกับนางเอกก็แต่งงานกันไปแล้ว โลกมันก็เดินต่อไปอยู่ดี ฉันก็แค่ต้องปรับตัวให้ชินกับเรื่องที่เจอหนังสือซึ่งคล้ายใบโลกนี้หน่อยก็พอแล้ว เอาว่ะเฟลลุย! ถึงจะโดนอ้วกใส่แกก็เอาเงินไปร้านซักรีดได้นี่ ! 

“ เป็นไงบ้าง เฟลรายนี้” 

ถามมาได้ หน้าตาดุเวอร์ ถึงจะสวยมากและดูดีแค่ไหนแต่หล่อนก็แอบน่ากลัวจนออเดอร์ในมือฉันมือสั่นอะ ผู้หญิงอะไรมองหน้าครั้งเดียวเหมือนอยากจะกระโดดตบใส่ขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่ฉันล่ะก็ คงต้องมีแอบหนีไปทำใจกันบ้างแหละก็หล่อนน่ะมันน่ากลัวเกินไปน่ะสิ 

" เฟลว่ารีบทำออเดอร์แล้วรีบบริการให้จบๆเถอะค่ะ เฟลไม่อยากอยู่ห้องเดียวกับผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว " 

" ขนาดนั้นเชียว ไหนไอ้บอสบอกว่าสวยมากไม่ใช่รึไง เฮ้อ เอาเถอะ เพราะลูกค้ารีเควสแต่ผู้หญิงด้วยนั่นแหละ เฟลก็ช่วยไปเสิร์ฟหล่อนหน่อยแล้วกันนะ ” 

“ แต่พี่คะ....” 

“ ไปแนะนำเด็กในร้านสักสองสามคนหน่อยก็แล้วกัน ทีเหลือเดี๋ยวพี่ให้คนอื่นจัดการต่อแทนนะน้องรัก " 

" ก็ได้ค่ะ เฟลยอมทำก็ได้...ขอบคุณนะคะพี่ " 

ฉันรีบยกมือไหว้พี่บาร์เทนเดอร์ทันทีคือเอาเข้าจริง ฉันไม่ค่อยถูกกับผู้หญิงน่ากลัวๆอะ แบบพวกหล่อนชอบมองเหยียดฉันเหมือนสัตว์ตัวเล็กที่อยู่ใต้เท้าพวกหล่อนยังไงอย่างนั้นแหละ แต่ก็น่าแปลกนะที่ลูกค้าส่วนใหญ่พวกนี้ชอบเรียกใช้ฉันให้ไปนั่งด้วยกันมากกว่าเด็กที่คอยบริการพวกหล่อนอะ คือเก็ทฟิวส์ไหม ฉันเป็นเด็กเสิร์ฟนะ ไม่ได้เป็นเด็กคอยเชียร์ให้ดื่มเป็นดริ้งเป็นถังไง แต่ก็ชอบเรียกให้ไปนั่งด้วยแล้วก็นั่งมองเฉยๆ คือพวกหล่อนเห็นฉันเป็นตัวอะไรกัน มาสคอตประจำร้านเหรอ คือฉันไม่เข้าใจรสนิยมแปลกๆของพวกหล่อนเลยจริงๆ  

" ดื่มสิ " 

" คะ ? " 

ฉันอุทานขึ้นมาในทันที เมื่อฉันวางทั้งแก้วเหล้าและน้ำดื่มให้หล่อนหมดแล้วแถมยังรินเหล้าให้กับเธออีกต่างหาก แต่พอจะก้าวขาเดินออกไปจากห้องเธอก็กลับรั้งฉันไว้ด้วยน้ำเสียงแหบพร่าซะนี่  

" บอกให้ดื่ม " 

นี่แหละถึงได้บอกว่ามันแปลก ลูกค้าอะไรสั่งเหล้ามาให้เด็กเสิร์ฟดื่มน่ะ 

" เอ่อ..ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณลูกค้า แต่ฉันดื่มไม่ได้ค่ะ ถ้าหากคุณลูกค้าต้องการคนดื่มเป็นเพื่อนล่ะก็ ทางร้านเรามีบริการเด็กนั่งดริ้งให้นะคะ- " 

" เด็กที่ว่ารวมเธอด้วยรึเปล่า " 

ก็แล้วทำไมต้องฉันล่ะ ! ดูหน้าฉันนะ ฉันเป็นเด็กเสิร์ฟค่ะเด็กเสิร์ฟ ! เป็นคนเสิร์ฟที่แปลว่ายกแก้วมาเสิร์ฟให้กับคุณเท่านั้น ฉันไม่นั่งดื่มกับลูกค้าเด็ดขาดค่ะ และจะไม่ทำอะไรที่นอกเหนือจากการเสิร์ฟทั้งนั้นโปรดรู้เอาไว้ซะด้วย 

" ไม่รวมค่ะ " 

" คิดราคามา " 

 อ๊ะ นี่เข้าใจบ้างไหมเนี่ย...เป็นคนที่อยากได้อะไรก็ต้องได้เหรอ นิสัยรวยแต่แย่เกินไปแล้วนะคุณนางพญา  

" ฉันจะไปตามเด็กให้นะคะ " 

ในเมื่อหล่อนไม่คิดยอมฟังฉัน ก็ต้องดื้อแพ่งแบบนี้แหละ เรื่องอะไรจะต้องยอมดื่มกับคนร่างบางที่ดูจะใช้ฉันเป็นเครื่องมือสนองตัณหาแปลกๆของตัวเองล่ะ ถึงหน้าฉันจะไทป์แบบที่ผู้หญิงชอบกันก็เหอะ แต่ขอทีเถอะค่ะ ฉันไม่ได้ชอบผู้หญิงทุกคนบนโลกนะ มันน่ากลัว 

" ทำไมทุกคนต้องปฏิเสธฉันด้วย แม้แต่เธอ เด็กเสิร์ฟแท้ๆ..." 

อ้าว แล้วเด็กเสิร์ฟไม่มีหัวใจรึไงคะ ยัยผู้หญิงคนนี้นินึกว่าแค่สวยอย่างเดียวก็พอเหรอ สงสัยจะเบลอหนัก 

" คุณลูกค้าคะ เดี๋ยวฉันจะไปตามให้นะคะรอตรงนี้ " 

ฉันพูดขึ้นอย่างสุภาพแต่ผู้หญิงตรงหน้ากลับขว้างแก้วใส่ฉันเฉยเลย เห็นไหมบอกแล้วไง ยัยนี่ไม่ปกติหรอก  

" เธอเป็นใครถึงกล้ามาปฏิเสธฉัน..." 

นั่นไง เมาหนักแล้วด้วย ฉันขอเดาเลยว่าก่อนมาที่นี่หล่อนก็น่าจะดื่มมาบ้างแล้ว ถึงได้กำเสื้อฉันแน่นไม่ปล่อยอย่างนี้ แล้วที่ทำอยู่นั่นมันอะไรคะร้องไห้งั้นเหรอ ทั้งที่ฉันเป็นฝ่ายถูกคุณกระทำเนี่ยนะ 

" ฉันไม่ได้ปฏิเสธคุณนะคะ เพียงแต่คุณลูกค้าเมามากแล้ว-" 

" วันเดย์เธอมันโง่...ฮึก โง่มาก โง่ที่สุด ทำไมถึงได้ไปรักคนอื่นที่ไม่ใช่ฉันล่ะ เธอกล้าดียังไง...ฉันเกลียด...ฮึก...ฉันเกลียดคนแบบเธอที่สุดเลย...! " 

ค่ะ รู้แล้วค่ะรู้แล้ว ฉันรู้ว่าคุณเกลียดคนที่ชื่อวันเดย์นั่นขนาดไหน ทีนี้จะปล่อยแขนฉันได้รึยังคะ ฉันก็เจ็บเป็นนะ เล็บน่ะเล็บ เล็บเจลขนาดนั้นกะจิกแขนฉันให้ชาช้ำไปถึงเสื้อด้านในเลยรึไงคะ 

" คุณลูกค้าคะช่วยตั้งสติหน่อยเถอะค่ะ ฉันชื่อเฟลค่ะไม่ใช่วันเดย์ เดี๋ยวฉันจะช่วยพยุงคุณลูกค้าไปนั่งตรงโซฟาตัวนั้นก่อนนะคะ " 

" ฮึก ห้ามไป..ห้ามไปจากฉันนะ ! " 

ก็บอกว่าไม่ใช่วันเดย์ไง หล่อนเข้าใจยากตรงไหนเนี่ย... 

" คุณเมาหนักแล้วนะคะ เดี๋ยวทางร้านจะจองห้องพักให้กรุณารอสักครู่- " 

" ฉันไม่รอ ! ฉันต้องรอให้เธอไปแต่งงานกับมันด้วยรึไง! " 

แล้วมันที่ว่านี่ใครกันล่ะคะ ฉันไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับมันด้วยสักหน่อย ใครก็ได้ช่วยเอาผู้หญิงคนนี้ไปเก็บที ฉันเริ่มกลัวหล่อนนิดๆแล้วนะ ไม่ยอมปล่อยกันบ้างเลย แล้วฉันต้องทำยังไงดีล่ะทีนี้... 

แต่แล้วเสียงช่วยชีวิตน้อยๆของฉันก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง เขาเป็นผู้ชายร่างสูงในคาบนักธุรกิจหนุ่มดูดีที่รีบเข้ามาช่วยพยุงเรือนร่างงามเอาไว้อีกข้างหนึ่ง โดยที่มีเธอก็ยังคงเกาะติดแขนของฉันแน่นอยู่ไม่ไปไหน 

" เซเลนน่ากลับกันเถอะ เธอเมาใหญ่แล้ว " 

น้ำเสียงของเขาไปในทางเรียบเฉยแต่ก็แอบแฝงไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใยอย่างชัดเจน  

" ไม่ต้องมายุ่ง ! " 

คนร่างงามสะบัดมือออกจากเขาก่อนจะโน้มเซตัวลงมาหาฉันที่ต้องอยู่กับหล่อนไปก่อนเพราะถูกดึงแขนเอาไว้ไม่ให้ห่างไปไหน 

" เซเลนน่าเด็กคนนั้นไม่ใช่วันเดย์สักหน่อย เธออกหักจนเพี้ยนไปแล้วเหรอไง วันเดย์กำลังจะแต่งงาน เธอควรตัดใจได้แล้ว ไหนว่าทนไหวไง อยากเห็นคนที่เธอรักมีความสุขไม่ใช่เหรอ " 

" แต่ฉัน...ฮึก..ฉันไม่อยากเห็นมันแล้ว…ทำไมฉันต้องทนด้วยล่ะห๊ะ ฉันทำผิดอะไรงั้นเหรอ ทำไมความรักของฉันถึงได้เป็นแบบนี้ล่ะชอน ! " 

" เซเลนน่า..." 

" ฉันควรทำลายทิ้งดีไหมชอน ในเมื่อฉันไม่ได้ ก็ไม่ควรมีใครได้สิ ทำไมครอบครัวโคลด์ถึงมีความสุข ในขณะที่ฉันกลับไม่มีมันล่ะ...ไม่มีมันเลยแม้แต่นิดเดียว ! " 

คนร่างงามได้แต่ร้องไห้โฮอย่างหนักจนกระทั่งฉันเผลอเข้าไปพูดปลอบใจเธอตรงหน้าเข้าอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว รู้สึกตัวอีกทีฉันก็พูดมันออกไปแล้ว จะโดนลูกค้าต่อว่าสอดรู้เกินไปรึเปล่าเนี่ย... 

" คือฉันเชื่อว่าคนเรามักจะมีความสุขเป็นของตัวเองกันอยู่แล้วล่ะค่ะคุณลูกค้า เพียงแต่ว่าเราอาจจะต้องรอเวลาที่มันจะมาถึงก็เท่านั้นเองค่ะ ฉันเชื่อว่าคุณที่ทั้งสวยทั้งเก่ง ต้องได้พบกับความรักที่แท้จริงในเร็ววันนี้แน่ๆเลยค่ะ ดังนั้นแล้วอย่ายอมแพ้ไปเลยนะคะ " 

" แล้วเธอแน่ใจได้ยังไง... " 

เธอถามฉันเสียงสั่นราวกับคนขาดความมั่นใจแต่แล้วยังไงดีล่ะ ฉันเป็นเด็กเสิร์ฟนะหน้าที่ให้กำลังใจคุณลูกค้าก็ถือเป็นงานอย่างหนึ่งของฉันเหมือนกัน เอาว่ะ 

" ฉันเดาเก่งค่ะคุณลูกค้า เอาเป็นว่าเดี๋ยวคุณลูกค้าจะดื่มกันต่อหรือถ้าไม่ไหวจะกลับบ้านเรียกใช้บริการพวกเราได้ทุกเมื่อนะคะ ฉันขอตัวไปรับออเดอร์อื่นก่อนค่ะ" 

คนร่างบางรีบหาช่องหนีทีไร่จากเหตุการณ์ตอนนี้ในทันทีแต่ไม่วายโดนผู้หญิงคนนี้จับเอวเอาไว้ไม่ปล่อยจนกระทั่งเพื่อนผู้ชายตรงหน้าต้องเข้ามาห้ามปรามเธออีก ไม่ให้อีกฝ่ายเมาหนักไปมากกว่านี้ 

" ขอบคุณนะครับคุณ...เอ่อ จะเป็นอะไรไหมถ้าผมจะขอทราบชื่อของคุณเอาไว้เสียหน่อย " 

" ฉันชื่อเฟลค่ะ เฟล ไลนี่ หวังว่าครั้งหน้าฉันจะเห็นคุณลูกค้ายิ้มได้มากกว่าการร้องไห้ด้วยใบหน้าสวยๆของคุณนะคะคุณลูกค้า " 

ไรท์ : สวัสดีค่ะ ไม่พบกันนานนะคะแหะๆ มาพบกันกับเรื่องใหม่แต่คนที่คุณเคยรู้จักผ่านเรื่อง ฉันกลายเป็นผู้ดูแลนางเอกแสนเปราะบาง หากใครไม่เคยอ่านล่ะก็ ตามมาโลด ลิงนี้เลยค่า

https://www.readawrite.com/a/3e890d64d2ed5ff7acb543c76cdbe1b5 ไม่รู้มันขึ้นให้ไหมแต่ถ้าไม่มันอยู่ใน readwrite นะคะ สำหรับเว็บอื่นไม่ได้เข้านานขออภัย งั้นก็ไม่ให้เป็นการเสียเวลาเชิญชิมได้เลย