สายลมรำพันรัก
นามปากกา อาเซลเลีย
สายลมหนาวพัดผ่านม่านบางเบาให้พลิ้วไหว แสงจันทร์สาดส่องลงมายังตำหนักหลวง อาบไล้เงาร่างของหญิงสาวใบหน้านวลระหงยืนทอดอาลัย ดวงเนตรจับจ้องฟากฟ้าราตรีราวกับเฝ้าค้นหาสิ่งใด
“องค์หญิงเพคะ ดึกแล้ว เสด็จกลับตำหนักเถิดเพคะ”
เสียงของข้าหลวงนางหนึ่งดังขึ้นเบาๆ 'หลินซูเหยา' หญิงสาวในอาภรณ์สีงาช้างปักดิ้นทองหันกลับมา ดวงเนตรเรียวคมส่อแววครุ่นคิด
"เจ้าว่า...ดวงจันทร์คืนนี้งามหรือไม่?" หลินซูเหยาเอ่ยถามเสียงแผ่วเบา ดั่งรำพึงกับตนเองมากกว่าจะรอคำตอบ
ข้าหลวงก้มศีรษะก่อนตอบ “งามเพคะ”
“แต่ข้ามองอย่างไรก็รู้สึกเศร้า...”
องค์หญิงทอดถอนพระทัย ก่อนหมุนกายก้าวเดินไปตามระเบียงไม้ ทุกย่างก้าวของนางหนักอึ้ง เมื่อรู้ดีว่าพรุ่งนี้...เป็นวันอภิเษกของตน วันที่พระองค์ต้องกล่าวคำสัตย์ปฏิญาณต่อชายที่ไม่ได้ครองใจ...
คู่หมั้นของพระองค์ คือ 'เซียวเหวินหลง' แม่ทัพหนุ่มแห่งแคว้น ผู้เป็นดั่งวีรบุรุษของแผ่นดิน
ทว่า...พระองค์หาได้รักเขาไม่
หัวใจของพระองค์...มีเจ้าของแล้ว และเขาผู้นั้นก็มิใช่ชายที่พระบิดาทรงเลือกไว้
“หม่อมฉันจะทำเช่นไรดีเพคะ...”
เสียงรำพึงรำพันของพระองค์ล่องลอยไปกับสายลม แต่ไร้คำตอบจากฟากฟ้า...
_________________
เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นแต่งเป็นบทสั้นๆ(ต่อเนื่องกัน) 11 บท ตอนเดียวจบนะคะ
** อาเซลแต่งแนวนี้ครั้งแรกอาจจะใช้คำแปลกๆ ไปบ้าง ติชมได้นะคะ TT แนวนี้ยากมากจริงๆ สำหรับอาเซลเลยค่ะ **
Guest
