รอยรักในเงาแค้น

เสียงฝนตกกระทบกระจกหน้าต่างดังก้องในความเงียบของค่ำคืนที่หนาวเหน็บ เมฆินทร์ยืนอยู่ตรงริมหน้าต่าง มือข้างหนึ่งกำแก้วไวน์แน่นราวกับหวังให้ความร้อนจากเครื่องดื่มกลบความเย็นเยียบในใจของเขา ดวงตาคมเข้มนั้นทอดมองออกไปยังทิวทัศน์อันพร่ามัว เบื้องหน้าไม่เห็นแม้แต่แสงไฟจากบ้านเรือนรอบข้าง มีเพียงความว่างเปล่าที่สะท้อนอยู่ในดวงตา

แต่ท่ามกลางความเงียบงัน ภาพของใครคนหนึ่งกลับชัดเจนขึ้นในหัวใจของเขา — ปรางแก้ว ผู้หญิงที่เขาเคยรักหมดใจและเป็นคนเดียวที่ทำให้ชีวิตเขาต้องพังทลายลง

“อย่าได้หวังว่าจะหนีไปจากฉันได้อีก” เสียงแผ่วเบาราวกับกระซิบลอดออกจากริมฝีปาก เขาหลับตาลง กดกลั้นความเจ็บปวดที่เหมือนมีคมดาบเสียบอยู่กลางอก

สิบปีก่อน ปรางแก้วเคยเป็นทั้งความฝันและอนาคตของเมฆินทร์ หญิงสาวจากครอบครัวธรรมดาที่เขาพบระหว่างการเดินทางไปดูงานที่ต่างจังหวัด รอยยิ้มของเธออบอุ่นและบริสุทธิ์เหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิ พวกเขาตกหลุมรักกันอย่างรวดเร็ว ฝ่าฟันคำครหาจากครอบครัวที่ไม่ยอมรับ แต่ในที่สุดก็ได้ครองคู่

แต่ความรักของพวกเขากลับไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ความทะเยอทะยานและแผนการของผู้คนรอบตัวทำให้ความสัมพันธ์เริ่มสั่นคลอน จนกระทั่งคืนหนึ่งที่ความลับอันเลวร้ายถูกเปิดเผย

เมฆินทร์สูญเสียทุกสิ่ง ทั้งครอบครัว ทรัพย์สิน และศักดิ์ศรี ในขณะที่ปรางแก้วจากไปโดยไม่หันกลับมามอง แม้แต่ครั้งเดียว