คำโปรย
“ไม่ทราบว่าเรื่องที่คุณวีร์เคยมีลูกมาก่อนจะเข้าวงการและทอดทิ้งเขาให้สามีเก่าดูแลคนเดียว เรื่องนี้จริงหรือเปล่าคะ?”
คำถามนั้นพุ่งตรงเข้ามากลางวงสัมภาษณ์ในงานเปิดตัวละครเรื่องใหม่ของ 'วีรินทร์ วรเกียรติธาดา' โอเมก้าชาติตระกูลดีที่เข้ามาเป็นนักแสดงตั้งแต่พึ่งเรียนจบหมาด ๆ และด้วยความสามารถก็พาให้เขาขึ้นไปเป็นดาราดังของวงการได้อย่างรวดเร็วและไม่มีใครที่จะมีข้อกังขากับเรื่องนั้น
ทว่าเบื้องหลังของการประสบความสำเร็จที่ว่านั่นเขาก็ต้องยอมทิ้งบางอย่างไว้ข้างหลังและปกปิดความลับที่ไม่อยากให้ใครรู้ไว้จนมิดชิดที่สุดเท่าที่จะทำได้
แต่ใครจะคิดว่าจุดด่างพร้อยในอดีตที่เขาพยายามฝังกลบ กลับจะมีคนอื่นล่วงรู้เข้าจนได้เช่นนี้
คำเตือน
- นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับชายรักชาย
- มีการใช้คำหยาบคาย บางตัวละครมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อผู้พิการ
- มีการกระทำที่ไม่เหมาะสมและมีความรุนแรง
- ตัวละคร สถานที่ เนื้อเรื่อง เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นมาจากจินตนาการของนักเขียนเพียงเท่านั้นและไม่มีบุคคลหรือสถานที่เหล่านั้นอยู่จริง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
"สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมายทันที"
Content Warning
Boy love - ชายรักชาย / Omegaverse - โลกที่ผู้ชายสามารถตั้งท้องได้ / บางตัวละครมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อผู้พิการ / การเหยียดชนชั้น / ตัวละครหลักมีอาการออทิสติกร่วมด้วย / ตัวละครหลักมีอาการ PTSD / Gaslighting การควบคุมทางจิตใจให้หลงผิด / ตัวละครรองมีอาการป่วยทางจิต / มีการแบล็กเมล์ / Toxic relationship
แวะมาพูดคุยก่อนอ่าน (อยากให้อ่านนะคะเพื่อความเข้าใจร่วมกัน)
ทักทายนักอ่านทุกท่านนะคะ ในที่สุดเดย์ก็ได้ฤกษ์มาเปิดนิยายเรื่องใหม่แล้ว เพราะไม่อยากพักนานเกินไปเดี๋ยวสมองจะตันไปซะก่อน แฮะ ๆ แล้วคร่าวนี้ก็มาในธีมใหม่เลย(ก็ไม่ใหม่เท่าไหร่) เพราะเป็นแนวน้ำเน่าละครหลังข่าว แต่ไม่มีการหอบลูกหนีแต่อย่างใดค่ะ เพราะเรื่องนี้นายเอกของเราเนี้ยเป็นแนวเคะซึนธงเขียวอ่อนออกเหลืองนิด ๆ ส่วนพระเอกเราก็เป็นพ่ออัลฟ่าว่าง่ายธงเขียวเข้มเลยค่ะ รักเขามากแต่โดนเขาวีนตลอด แต่ก็ไม่รู้สึกอะไร(เพราะคิดตามไม่ทัน) อ้อ แต่ถึงแม้ว่าพี่ทีป์พระเอกของเราจะมีอาการออทิสติกร่วมด้วย แต่พี่เขาก็ยังใช้ชีวิตได้เหมือนคนปกตินะคะ สื่อสารได้แต่ช้าหน่อยและอาจจะติด ๆ ขัด ๆ ไปบ้าง ซึ่งในเรื่องเดย์ก็มีการเขียนตัวอักษรเบิ้ลมาสองตัวตลอด ไม่ต้องตกใจไปเดย์ไม่ได้เขียนผิดค่ะ เพราะอยากให้เข้าใจบริบทว่าเป็นใครที่กำลังพูดประโยคนั้นอยู่ และพี่ทีป์ก็ยังสามารถไปเรียนได้ ทำงานบ้านได้ ทำอาหารได้ตามปกติ อาการจะไม่ตรงกับผู้ป่วยออทิสติกทั้งหมดนะคะ เพราะเดย์เอาต้นแบบมาจากตัวละครสำรวย จากภาพยนตร์เรื่องเอ๋อเหรอ(2548) ค่ะ แต่ว่าตัวละครสำรวยจะมีอาการดาวน์ซินโดรมไม่ใช่ออทิสติกอย่างพี่ทีป์นะคะ เป็นภาพยนตร์ที่ดีมาก ๆ เรื่องหนึ่งเลย ถ้าใครยังไม่เคยดูก็สามารถไปหาดูก่อนได้ค่ะ จะได้อ่านเรื่องพี่ทีป์ได้อินมากขึ้น
และสำหรับนักอ่านท่านใดที่โดนภาพปกและชื่อเรื่องตกให้กดเข้ามา เดย์อยากบอกไว้ก่อนว่านิยายเรื่องนี้ไม่ได้ฟีลกู๊ดขนาดนั้นนะคะ เพราะดูจากคำโปรยก็หนังดราม่าเรื่องหนึ่งเลย แล้วเนื้อหาก็จะพูดถึงตัวละครนายเอกของเราเสียส่วนใหญ่ แต่ก็มีการกล่าวถึงพระเอกและลูกชายด้วยค่ะ สรุปง่าย ๆ เลยก็คือเป็นเรื่องราวของวีรินทร์นายเอกของเราที่ยังวางทิฐิในใจของตัวเองไม่ได้ และมีพี่ทีป์หรือกลทีป์และน้องวินลูกชายของทั้งคู่มาช่วยปลดล็อกให้นั่นเองค่ะ และใครที่ชอบเรื่องดราม่าน้ำตกในและความน่ารักเกี่ยวกับเด็กเล็ก เดย์ก็ขอฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ แล้วก็สามารถกดเพิ่มเข้าชั้น กดหัวใจและคอมเมนต์เข้ามาพูดคุยได้ค่ะ ยังไงก็ขอฝากให้ติดตามการพัฒนาความสัมพันธ์ของตัวละครในเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ ด้วยรักจาก เดย์ทอย❤