“ห้าปีแล้วว่ะ ตอนนี้น้องขิมน่าจะเรียนจบมหาลัยแล้ว มึงคิดว่าน้องขิมจะกลับมาบ้านไหมวะไอ้ไม้”
เสียงเฮฮาของทุกคนหายไปทันทีเมื่อแทนไท หนุ่มหน้านิ่งเหมือนไม่มีความรู้สึกถามคำถามจี้ใจดำเจ้าของบ้านอย่าง ไม้เมือง เมธวิน
สายตาทุกคู่จับจ้องไปยังเมธวินเพื่อรอดูอาการ ทว่าเจ้าตัวทำเพียงแค่วางแก้วเป็กยาดองแล้วมองหน้าคนถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“มึงยังคิดถึงน้องขิมอยู่ไหมวะไอ้ไม้”
“ทิ้งกันแล้วก็ทิ้งกันไป กลับมาเมื่อไรกูจะด่าให้ร้อง”
ไม่เจ็บ ไม่จำ แต่เรื่องอะไรกูต้องกลับไปเสียใจกับผู้หญิงคนนั้น
“มึงเลิกคิดถึงน้องขิมแล้วจริง ๆ เหรอวะ”
“เลิกแล้ว เลิกรัก เลิกคิดถึง กูเลิกแล้วแม่งหมดแล้วนั่นแหละ”
----------
แน่นะไม้เมือง? จะด่าจนเธอขาร้องไห้แน่นะหลานยาย พอดียายเห็นว่ามีแต่เอ็งนั่นแหละที่ร้องแง ๆ
หลานรักยาย ๆ มาแล้วค่า พูดได้คำเดียวว่าเหมือนพ่อมันไม่มีผิด
ฝากแม่ ๆ กดหัวใจ แล้วก็หิ้วคอหลานรักเข้าชั้นด้วยนะคะ รักกก
รุ่นพ่อ เรื่อง : พยัคฆ์ไม่รักเมีย