พระเอก: โลกันต์
ชายหนุ่มที่มองตัวเองเป็นศูนย์กลางของโลก มักจะใช้คำพูดที่แหลมคมและเย็นชา โดยเฉพาะกับปานตะวันที่เขามองเป็นแค่คนต่ำต้อย เขาไม่เคยเห็นคุณค่าของเธอ และเชื่อว่าเธอจะไม่มีทางหลุดพ้นจากเขาได้
นางเอก: ปานตะวัน
หญิงสาวที่เติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยการดูถูกจากโลกันต์และคนรอบข้าง เจ็บปวดจากการถูกมองว่าไร้ค่าและถูกปฏิบัติเหมือนเป็นคนใช้
คำโปรย
"เธออยากอยู่ที่นี่ไหม? ถ้าอยาก...ก็ทำตามที่ฉันบอก อย่ามีคำถาม...อย่าคิดอะไรให้มาก แค่...ทำให้ฉันพอใจ แล้วเธอจะได้อยู่ที่นี่"
"คุณโลกันต์...หมายความว่าอะไรคะ?"
"เธอกับฉันสถานะเราแค่เจ้านายกับลูกจ้าง อยู่บนเตียง...แค่ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี ฉันไม่ต้องการอะไรจากเธอมากไปกว่านั้น หวังว่าเธอจะเข้าใจ"
คำพูดของโลกันต์เหมือนมีดที่กรีดหัวใจปานตะวันจนแทบขาด ทุกคำที่เขาพูดกระแทกใจเธออย่างรุนแรง "สถานะแค่เจ้านายกับลูกจ้าง"... คำนี้เหมือนยืนยันว่าความรักที่เธอมีให้เขาไม่มีค่าอะไรเลย เธอไม่ใช่คนสำคัญสำหรับเขา แค่สิ่งที่เขาสามารถใช้ได้ตามต้องการ คำพูดที่แสนจะเย็นชา ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแค่เงาที่เขาไม่ต้องการ
ความเจ็บปวดที่แทรกซึมในหัวใจ แต่ไม่สามารถหยุดน้ำตาที่จะไหลออกมาได้ เธอเคยหวังว่าเขาจะมองเห็นเธอเป็นคนสำคัญ แต่เขากลับมองเธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ควรได้อะไรมากไปกว่าสิ่งที่เขาต้องการ